Niemieckojęzyczny przekład Księgi Przysłów opublikowany w 1791 roku w Lipsku autorstwa niemieckiego teologa luterańskiego Wernera Karla Ludwiga Zieglera (1763-1809). Materiał opatrzony został obszernym wprowadzeniem oraz wyjaśnieniami filologicznymi, komentarzami i interpretacją autora. Biblijna Księga Przysłów jest jedną z ksiąg dydaktycznych Starego Testamentu. Określana jest często jako źródło i bogactwo mądrości, z którego można czerpać rady, zawierające maksymy, które nie straciły do dnia dzisiejszego na aktualności. Z Pisma Świętego wynika, że większość tych przysłów pochodzi od króla Salomona i zawiera pouczenia religijne lub moralne, wyrażone językiem niezwykle sugestywnym i obrazowym. Styl użyty w tej księdze biblijnej to poezja hebrajska, której budowa nie opiera się na rymowaniu wierszy, lecz na przytaczaniu paralelnych myśli. Księga nie jest jednolitym dziełem tego samego autora, lecz pracą zbiorową, złożoną z tekstów poszczególnych autorów, pochodzących z różnych epok. Nieznany autor z V wieku przed Chrystusem zebrał poszczególne zbiory w jedną całość i sam prawdopodobnie napisał część wstępną, na którą składają się ogólne napomnienia spersonifikowanej Mądrości. Poza tym w skład księgi wchodzą dwa zbiory przysłów Salomona, dwa zbiory Nauk Mędrców, nauki Agura, zbiór bezimienny, nauki Lemuela oraz poemat o dzielnej niewieście.