Nachrichten von der Königl. Gesellschaft der Wissenschaften zu Göttingen. Philologisch-historische Klasse. 1905. Heft 2

Opis dokumentu

Nachrichten von der Königl. Gesellschaft der Wissenschaften zu Göttingen… (Getynga, 1905) - publikacja działu filologiczno-historycznego Akademii Nauk w Getyndze (niem. Akademie der Wissenschaften zu Göttingen) - zeszyt 2. Akademia Nauk w Getyndze została założona w 1751 roku przez króla Wielkiej Brytanii Jerzego II będącego jednocześnie elektorem Hanoweru. Jej zadanie polega na służeniu nauce poprzez własną pracę i współpracę z naukowcami, a także z instytucjami naukowymi w kraju i zagranicą. Jej członkami są profesorowie nauk humanistycznych i przyrodniczych, którzy w swoich dziedzinach położyli szczególne zasługi. Dlatego Akademia to miejsce, gdzie interdyscyplinarność jest realizowana na najwyższym poziomie naukowym. Pierwszym przewodniczącym Akademii był szwajcarski uczony, lekarz, przyrodnik i pisarz Albrecht von Haller (1708-1777). Motto akademii brzmi Fecundat et Ornat (Wzbogaca i ozdabia). Jako jedna z dwóch najstarszych tego rodzaju instytucji w Niemczech, Akademia Nauk w Getyndze, może pochwalić się długą tradycją. Wielu sławnych uczonych było jej członkami, między innymi Christian Gottlob Heyne, bracia Jacob i Wilhelm Grimm,  Georg Christoph Lichtenberg, Friedrich Wöhler, Otto Hahn, Werner Heisenberg, Max Born, Johann Matthias Gesner, Friedrich Christoph Dahlmann etc. Obecnie Akademia Nauk w Getyndze może pochwalić się w swojej historii trzynastoma laureatami Nagrody Nobla. Akademia Nauk w Getyndze składa się z dwóch równouprawnionych działów: matematyczno-fizycznego i filologiczno-historycznego. Każdy dział może posiadać do 40 członków w wieku do 70 lat i mieszkających w Getyndze lub północnych Niemczech. Do stałych członków dochodzi do 200 członków korespondencyjnych, którzy żyją w Niemczech i zagranicą. Opracowanie zawiera trzy eseje wygłoszone na posiedzeniu Akademii w styczniu 1905 roku. Autorem pierwszego traktatu dotyczącego Ksiąg Machabejskich jest niemiecki biblista i semitysta, twórca teorii czterech źródeł oraz autor pionierskich badań dotyczących historii Arabów w okresie przedmuzułmańskim i wczesnomuzułmańskim Julius Wellhausen (1844-1918). Druga rozprawa związana jest z historią kościoła i postacią biskupa Aleksandrii, pisarza wczesnochrześcijańskiego teologa-apologety, ojca i doktora Kościoła, świętego Kościoła katolickiego i prawosławnego Atanazego Wielkiego. Jej autorem jest niemiecki filolog klasyczny Eduard Schwarz (1858-1940). Trzeci i ostatni esej dotyczy „ nieoczekiwanego” nawrócenia Kalwina (Sam Kalwin mówił o subita conversione, co często tłumaczy się jako „nagła konwersja”, jednakże w świetle szczegółowych badań nad życiem oraz teologią francuskiego Reformatora przyjmuje się, że owo subitus należy rozumieć nie jak „nagłe”, lecz jako „nieoczekiwane” nawrócenie). Jego autorem jest niemiecki historyk kościoła i teolog Karl Friedrich Müller (1852-1940).