Publikacja z gatunku tzw. „almanachów muz” – formy wydawniczej, która ugruntowała się w Niemczech około 1770, a szczególną popularność zdobyła sobie w XIX w. „Musenalmanachy” ukazywały się zwykle w formacie kieszonkowym, zawierały na ogół nowo wydane utwory poetyckie. Almanachy wydawane przez F. Schillera w latach 1796 do 1800 to jedno z najbardziej znanych wydawnictw tego rodzaju. Do serii almanachów Schillera pisali jego uznani koledzy po piórze, m. in. Johann Wolfgang Goethe, Johann Gottfried Herder, Ludwig Tieck, Friedrich Hölderlin, August Wilhelm Schlegel. W almanachu na 1797 r. znalazły się pisane wspólnie z Goethe Xenia - epigramaty, w których poeci w ironiczny sposób podsumowali współczesne im życie literackie. Do tomu z 1797 r. napisali Carl Philip Conz, J. W. Goethe, Ludwig Gotthard Kosegarten, August Friedrich Langbein, Friedrich von Matthison, F. L. W. Meyer, Friedrich von Oertel (pod inicjalem N.), Christian Ludwig Neuffer , Johann Gottfried Herder (pod inicjałami O., T., U., V. i W.), Gottlieb Conrad Pfeffel, August Wilhelm Schlegel, August Ernst von Steigentesch, Karl Ludwig von Woltmann, a także sam Schiller i Sophie Mereau – jedyna kobieta w tym gronie i jedna z niewielu piszących kobiet w tym czasie.