Musarion, oder die Philosophie der Grazien. Ein Gedicht, in drey Büchern

Opis dokumentu

Musarion, oder die Philosophie der Grazien Ein Gedicht, in drey Büchern; pol. Musarion albo Filozofia łask, Poemat w trzech księgach (Lipsk, 1769) - filozoficzna narracja wierszem autorstwa niemieckiego poety i prozaika Christopha Martina Wielanda (1733-1813). Nad tym dziełem poetyckim Wieland pracował w latach 1764-1767, ale opublikował go dopiero w 1768 roku. Tekst był wielokrotnie poprawiany w kolejnych wydaniach. „Musarion….” jest rodzajem eposu dydaktycznego o roli łask w życiu i sztuce, inspirowany ogólną tendencją autora do redukowania aspiracji platonizmu do poczucia bardziej zgodnego z rzeczywistością. Wieland krytykuje w nim entuzjazm i dogmatyzm, a w zamian apeluje - w duchu oświecenia - o umiarkowany, zorientowany na świat sposób myślenia i życia, łączy kunsztowną, złożoną konstrukcję zdań z wesołym, ironicznym, momentami prześmiewczym tonem. Posługuje się mnóstwem aluzji i odniesień do postaci z mitologii i historii greckiej i rzymskiej, a także do osób mu współczesnych.„Musarion….” , interpretowany często jako wyraz metamorfozy młodego poety oraz utwór „Idris” (1768), a w następnych latach opowiadania „Nadine” (1769), „Combabus” (1770), „Die Grazien” (1770) i „Der neue Amadis „(1771) świadczą o wejściu Wielanda na nową drogę i oznajmiają filozofię zmysłowości oraz radości świata, co jest przeciwieństwem dla jego młodzieńczych poglądów.