Münzen und Siegel der preußischen Städte Danzig, Elbing, Thorn so wie der Herzöge von Pomerellen im Mittelalter

Opis dokumentu

Średniowieczne monety i pieczęcie gdańskie, toruńskie i elbląskie oraz wybijane przez książąt pomorskich. W 1246 Elbląg otrzymał swój pierwszy przywilej menniczy, mówiący iż miasto ma prawo do emitowania fenigów idenarów chełmińskich, które co 10 lat powinny być odnawiane i mieć taką sama wagę, wartość i zawartość kruszcu. Do powstania części publikacji poświęconej elbląskim monetom i pieczęciom przyczynił się członek Rady Miejskiej Ferdinand Neumann, który w elbląskim Archiwum Miejskim oraz w zbiorach prywatnych przeprowadził kwerendę, mającą na celu odszukanie najstarszych elbląskich pieczęci. Najstarsza z nich przedstawiała prosty zarys płynącej łodzi z postacią sternika przy wiośle. Na szczycie masztu widniała flaga, a pod nią na wolnym polu krzyż zakonny (taki jak na krzyżackich fenigach). Na innych elbląskich pieczęciach widniały różnorakie motywy: m. in. zoomorficzny (pieczęć komturii z 1349), arabeskowe smoki i łabędzie (pieczęć Nowego Miasta z 1376 ), krzyż zakonny obramowany trzema półłukami ozdobionymi liliami lub kwiatami koniczyny i rozetkami(pieczęć miejska), postać anioła (sygnet staromiejski ok. 1454), postaci mnichów (pieczęć zakonu dominikańskiego od 1238). Okładka książki tekturowa; w tekście cztery tablice. Na karcie tytułowej exlibris: pieczątka prostokątna z napisem: "Bibliothek von Eduard Stach" (poniżej nieczytelne).