Methodus curativa generalis et compendiaria: ex Hippocratis, Galeni, Avicennae & Montani Placitis, in Medicinae studiosorum gratami descripta; Auctoribus Medicis praestantissimis, Alphonso Bertotio Italo, Medico Fanense; et: Ioanne Cratone de Crafftheim

Opis dokumentu

Według informacji zamieszczonej na okładce, tom zawiera dwa dzieła medyczne. Pierwszym z nich jest Methodus curativa generalis…, autorstwa Alfonso Bertocciego (1556-1589) i Johannesa Cratona von Krafftheima (1519 – 1585). Dzieło, jak zaznaczono, nawiązuje do klasyki medycyny (Hipokrates, Galen, Awicenna etc.). Otwiera go epigramat autorstwa Johannesa Ewicha (1525 – 1588) oraz list dedykacyjny wydawcy, adresowany do Henricusa Calliopaedusa, doktora medycyny i sztuk alchemicznych, doradcy Phillipa Ludwiga II, hrabiego Hanau-Münzenberg; a także spis rozdziałów. Dzieło zostało podzielone na cztery części, z których pierwsza dotyczy podstaw medycyny oraz objaśnia zjawiska naturalne oraz nienaturalne w organizmie; część druga dotyczy leczenia poprzez venae sectio (upuszczanie krwi); trzecia część dotyczy oczyszczania organizmu za pomocą leków; czwarta część mówi o leczeniu nienaturalnych narośli oraz zmian ropnych. Jako druga, jeszcze przed drugim zapowiedzianym dziełem, w tomie umieszczona została praca Methodus therapeutica, której autorem jest Johannes Crato von Krafftheim. Jest to wykładnia poglądów Hipokratesa oraz Giovanniego Battisty da Monte (1498 – 1551). Ona również poprzedzona została epigramatem Ewicha oraz odautorskim listem dedykacyjnym, skierowanym do przyjaciół: Johanna Baptista Hainzel oraz jego brata Paula. Dedykacja pochodzi z lutego 1554 roku, kiedy obaj bracia, przyjaciele autora, jeszcze żyli. Autorem drugiego dzieła, Idea et characterismus ideae Hippocraticae…, jest włoski lekarz i humanista, Giovanni Battista da Monte (1498 – 1551). W dużej mierze opracowane jest również przez Cratona, jego autorstwa jest też wstępny list (z 1554 r.) dedykowany senatorowi Albertowi Sauermannowi. Da Monte wykłada w czterech rozdziałach naukę Hipokratesa. W pierwszym rozdziale mowa jest o pochodzeniu flegmy; w drugim – o melancholii (czarnej żółci); w trzecim – o podgrzewaniu i regulacji temperatury humorów; w czwartym – o odżywianiu. W obrębie dzieła znajduje się ponadto osobne studium De succo melancholico et atra bile włoskiego autora oraz dodatkowy list dedykacyjny pisany przez Cratona, a skierowany do Martina Drembeckiusa, również datowany na rok 1554. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.1472-Pol.6.II.1473.