Publikacja wydana w 1799 roku w Wiedniu i Pradze autorstwa Johanna Gottlieba Meiβnera koncentrująca się na zagadnieniu znajomości ludzi i natury ludzkiej. Niespełna dwustustronicowa rozprawa dotyka kwestii z pogranicza filozofii, psychologii, moralności, etyki oraz wychowania i edukacji. Prezentowane w opracowaniu rozważania i refleksje dotyczą m.in. możliwości poznania i kształtowania natury ludzkiej, jej praw i kształtowania właściwej drogi rozwoju, znajomości ludzkiego działania i jego motywów oraz nierozerwalnie związanej z tym wolności wyboru, ludzkich charakterów, pasji i zamiłowań etc. Odrębny rozdział dotyczy szeroko pojętego procesu wychowania i nauczania dzieci i młodzieży. Sprowadza się on, do ujętych w formie paragrafów podstaw, reguł i zasad wychowania, których efektem powinno być właściwe i prawidłowe kształtowanie i rozwijanie relacji międzyludzkich, właściwych postaw wobec życia, lepszego rozumienia siebie i najbliższego otoczenia, rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z wyborem drogi życiowej, kreowanie właściwej osobowości etc.