Mariale

Opis dokumentu

Dzieło „Mariale” powstało ok. 1250 r. na chwałę Najświętszej Maryi Panny. Autorem dzieła był niemiecki biskup Albertus Magnus (ok. 1206-1280) - znany Albertem Wielkim. Święty Albert swą olbrzymią wiedzę przypisuje swemu nabożeństwu do Matki Bożej. Przyznawał, że modlitwa i nabożeństwo do Najświętszej Panny dodawała mu polotu i skrzydeł, na których się wznosił na szczytne wyżyny natchnienia. Jak głosi legenda - objawiła mu się Maryja, dzięki której wstąpił do zakonu dominikańskiego studiując teologię. Pseudo-Albert analizuje i stawia (m.in.) pytanie, czy Maryja przyjmowała sakramenty wraz z zawartymi w nich łaskami. Oprócz poezji na cześć Maryi Panny, głosił kazania w duchu Ewangelii św. Jana i Listów Apostolskich, opracował nowy program studiów dominikańskich (za jego staraniem wprowadzono do niego obowiązkowe nauczanie filozofii). Kierował również uczniem - św. Tomaszem z Akwinu, który dał światu najdoskonalszą obronę nauczania Kościoła (Sumę teologiczną). W tekście ozdobne inicjały oraz czerwone rubryki. W tekście tenacula - [łac. tenere], małe karteczki przyklejane do kart książek, tworzące małe "języczki", ułatwiające szybkie wyszukiwanie wiadomości w tekście (rodzaj zakładek). Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Inc.III.54-Inc.III.56. Format 2°. Pieczątki: 1, 10, 11, 16. Dawne sygnatury: UU3.  Krawędzie przycięte - barwione; typ oprawy (materiał) - biała skóra (tłoczenia ślepe); okładziny - deski;  niewielkie ubytki spowodowane przez owady. Brak zapinek oraz łańcucha.  W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.