Elbląska Biblioteka Cyfrowa Adres URL: http://historia.bibliotekaelblaska.pl/dokument/m-tullii-ciceronis-opera-ad-optimas-editiones-collata-volumen-octavum Tytuł: M. Tullii Ciceronis Opera ad optimas editiones collata […] volumen octavum Typ: Stary druk Autor: Cyceron Rok publikacji: 1781 Miejsce publikacji: Biponti (Zweibrücken) Strony: [ 2 ]; 518 Języki: grc, lat Sygnatura: 92468/8 Kategorie: Zbiory zabytkowe Stare druki XVII-XVIII w. Hasła przedmiotowe: Stary druk - 18 w. Antologia dzieł Cycerona Cyceron - księgi listów do znajomych Cyceron - księgi listów do Attyka Epistolografia Cycerona Cyceron (106 p.n.e. - 43 p.n.e). Opis dokumentu: M. Tullii Ciceronis Opera… publikacja, wydana w 1781 roku, w ramach słynnej kilkudziesięciotomowej serii wydań greckich i łacińskich autorów klasyczynych Bipont Editions, nazwanej tak od Bipontium, współczesnej łacińskiej nazwy Zweibrücken. Niniejszy tom zawiera ósmą część antologii dzieł wybitnego rzymskiego mówcy, filozofa i polityka Marka Tulliusza Cycerona, łac. Marcus Tullius Cicero (106 p.n.e. - 43 p.n.e). W młodości zdobył gruntowne wykształcenie retoryczne i filozoficzne w Rzymie i w Grecji oraz sprawował kolejne urzędy, których uwieńczeniem był konsulat w 63 roku. Podczas sprawowania tego urzędu Cyceron zdobył sławę jako pater patriae (ojciec ojczyzny) - po uratowaniu państwa od zamachu stanu. Już w starożytności sposób, w jakim posługiwał się językiem łacińskim, był uznawany za ideał, do którego powinni dążyć mówcy i pisarze. W średniowieczu na podstawie jego dzieł nauczano retoryki, a autorytet Cycerona w tej dziedzinie był uważany za niepodważalny. Dla humanistów stał się pisarzem wzorcowym, którego styl należało naśladować. Jego mowy, listy oraz teksty na temat retoryki i filozofii, uważane są za normę językową prozy łacińskiej. Cyceroński model używania języka przez wieki wpływał na rozwój kultur, które czerpały wzorce z klasycznej łaciny. Cyceron rozwinął prozę rzymską, a dziedzictwo filozofii greckiej przekazał następnym wiekom po łacinie. Jego dzieła były inspiracją dla twórczości europejskiej przez lata, po dziś dzień są żywe, a postać Cycerona nie jest obca współczesnej kulturze masowej, pojawiając się m.in. w powieściach i filmach. Niniejsza część zawiera trzy ostanie księgi (XIV-XVI) korespondencji zawartej w zbiorze lisów do przyjaciół oraz 12 z 16 ksiąg listów do Attyka (Epistulae ad Atticum). Już w starożytności listy Cycerona ułożone zostały w cztery zbiory - 16 ksiąg listów do przyjaciół, 16 ksiąg listów do Attyka, oraz zbiory listów do brata Kwintusa oraz księgi listów do Brutusa. W listach tych, stanowiących najlepsze źródło poznania osobowości Cycerona, jego zalet i słabości charakteru, ujawnia się jego mistrzostwo jako stylisty i umiejętność dostosowania wypowiedzi do charakteru adresata. Zachowana do czasów nam współczesnych korespondencja Cycerona zajmuje wyjątkowe miejsce wśród zabytków literatury grecko-rzymskiej. Dużą część zachowanych zbiorów stanowią listy prywatne, rejestrujące z dokładnością i szczerością aktualne zamiary, nastroje, emocje i uczucia, które towarzyszyły autorowi w codziennym życiu. Obok spraw czysto osobistych Cyceron opisywał w swych listach wydarzenia społeczne i polityczne, rzucając tym samym światło na różne aspekty trudnej rzeczywistości u schyłku republiki rzymskiej, w której przyszło mu żyć. W listach Cyceron przestrzegał zasady dostosowywania treści oraz stylu listu do jego adresata. Jego epistolografia wywarła wielki wpływ na kulturę europejską i stała się wyjątkowo cennym źródłem historycznym do ówczesnych wydarzeń. Za szczególnie ważne uważane są listy Cycerona do najlepszego przyjaciela, rzymskiego pisarza, historyka, przedsiębiorcy i wydawcy Tytusa Pomponiusza Attyka(łac.Titus Pomponius Atticus), zwanego Attykiem (109 p.n.e. - 32 p.n.e.), któremu Cyceron zwierzał się z najskrytszych myśli i z którym dzielił się wszystkim, co przeżywał.