Livland und die Anfänge deutschen Lebens im baltischen Norden

Opis dokumentu

Publikacja wydana w Berlinie w 1850 roku autorstwa Kurda von Schlözer (1822-1894), niemieckiego dyplomaty i historyka przedstawiająca rys historyczny północnych obszarów regionu bałtyckiego w okresie od XI – XIII wieku i prezentująca tematykę chrystianizacji i germanizacji Inflant, historycznej krainy nad Dźwiną i Zatoką Ryską zamieszkanej przez plemiona bałtyckie (przodków obecnych Łotyszów) i ugrofińskie (przodków obecnych Estończyków), na których kulturę na przestrzeni wieków wpływała głównie kultura niemiecka. Dawne Inflanty obejmują terytoria dzisiejszej Estonii i Łotwy. Obszerne opracowanie sięga czasów chrystianizacji prowadzonej przez Karola I Wielkiego (742 lub 747-814) - króla Franków i Longobardów, świętego cesarza rzymskiego od 800 roku i odkrycia Inflant przez kupców niemieckich (bremeńskich) w 1158 roku , za którymi przybyło duchowieństwo niemieckie. Fakt ten zdecydował na długie wieki o losach kraju i regionu. Kiedy misja apostolska zakonnika holsztyńskiego, późniejszego biskupa Meinarda, nie doprowadziła do całkowitej chrystianizacji kraju, wyprawy krzyżowe rycerstwa niemieckiego dokonały nawrócenia pogan siłą (za biskupa Bartolda i jego następców). Proces chrystianizacji Inflant przybrał zdecydowane formy germanizacyjne za biskupa Alberta I Appeldern, który skutecznie ujarzmił Inflanty przy pomocy zorganizowanego przez siebie w 1202 roku zakonu niemieckiego kawalerów mieczowych, poddanych w 1237 roku władzy Krzyżaków. Liwom, Estom i Łotyszom zagroził los, jaki spotkał bezpośrednich poddanych Krzyżaków – Prusów, a mianowicie germanizacja. Odrębny, ostatni rozdział publikacji poświęcony został Gotlandii (wyspie na Bałtyku należącej do Szwecji), która w średniowieczu stanowiła centrum handlowe regionu. Jej największe miasto - Visby od XI do XIV wieku wchodziło w skład północnoniemieckiej Hanzy. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 34797a -34797b.