Levana oder Erziehungslehre (Brunschwik, 1807) - tekst edukacyjny niemieckiego pisarza, jednego z głównych prekursorów romantyzmu w literaturze niemieckiej XVIII wieku Jeana Paula, a właściwie Johanna Paula Friedricha Richtera (1763-1825). Dzieło autora jest świadectwem wartości i idei edukacyjnych początku XIX wieku. Zawiera także elementy teorii edukacyjnych Rousseau. Jest to jedno z pierwszych dzieł, które krytycznie podejmują kwestię wychowywania dzieci i jego wpływu na późniejsze życie. W opracowaniu znajdują się przekonania pedagogiczne Jeana Paula, które nabył podczas lat pracy jako prywatny nauczyciel i które wielokrotnie wykorzystywał jako podstawę swoich powieści edukacyjnych. Autor zajmuje się edukacją dzieci i młodzieży w aspekcie przyszłościowym. Impulsem jest chęć ucieczki od „ducha czasu” , aby wznieść się ponad niego. Jean Paul z niepokojem diagnozuje porewolucyjną teraźniejszość jako chaotyczną, a przede wszystkim wojowniczą. Do napisania tej pracy teoretycznej skłonił go inny aspekt: dość typowe dla tamtych czasów wrażenie, że państwo nie spełnia już swojego zadania edukacyjnego z niezbędną siłą i inteligencją. Kładzie więc nacisk w edukacji na rodzinę i sztukę. Ich celem musi być wychowanie jednostek na „ludzi idealnych”.