Les Confessions de J.J. Rousseau

Opis dokumentu

Publikacja z 1782 roku, zawierająca pierwsze cztery księgi, pierwszej części Les Confessions (Wyznań) Jeana-Jacques'a Rousseau (1712-1778) - czołowego myśliciela oświecenia, filozofa, pedagoga, kompozytora i pisarza, którego wiele utworów umieszczonych zostało w indeksie ksiąg zakazanych (łac. index librorum prohibitorum). Wyznania to autobiografia, o silnym zabarwieniu emocjonalnym, obejmująca pierwsze pięćdziesiąt trzy lata życia Rousseau, do 1765 roku, zaliczana do arcydzieł literatury światowej. Dzieło zostało wydane w całości pośmiertnie, w 1782 i 1789 roku, choć Rousseau już wcześniej publicznie odczytywał niektóre z jego fragmentów. Przed Wyznaniami dwiema wielkimi autobiografiami były Wyznania Św.Augustyna i Księga życia Św.Teresy. Oba te dzieła koncentrowały się jednak na religijnych doświadczeniach ich autorów. Rousseau, zdając sobie sprawę z wyjątkowego charakteru swojego dzieła, otwiera je słynnymi słowami: „Postanowiłem podjąć się przedsięwzięcia, które nie ma precedensu i które, gdy zostanie ukończone, nie będzie miało naśladowcy. Moim celem jest pokazanie moim bliskim portretu pod każdym względem zgodnego z naturą, a człowiekiem, którego przedstawię, będę ja sam.” Wyznania są utworem literackim zupełnie innego, nowego rodzaju, stanowią bowiem bezprecedensowe w swojej szczerości studium ludzkiej duszy, w którym zdarzenia historyczne stanowią jedynie lekko zarysowane tło. Rousseau, skupia się na własnej psychice, i na wewnętrznych przeżyciach, przedstawia relację z doświadczeń, które ukształtowały jego osobowość i idee. Szczerze i drobiazgowo opowiada o swoim życiu, począwszy od dzieciństwa i lekkomyślnej młodości. Mówi o swoich rodzicach, o matce, która zmarła przy jego porodzie, o bracie, który gdzieś się zawieruszył, a przede wszystkim o swoim ojcu, który go sam wychowywał przez jakiś czas, opowiada o rodzinnej Genewie, o stosunkach panujących w tym mieście, o jego okolicach, o wrażeniach przewijających się przez kształcącą się duszę przyszłego filozofa i pisarza, o swoich podróżach, zachwytach, miłostkach, kobietach etc. Opisuje wydarzenia stawiające go w korzystnym świetle, ale nie skrywa także błędów, wad i grzechów, intymnych i wstydliwych faktów, upokarzających momentów czy wynikających z niskich pobudek, godnych potępienia uczynków. Jest po prostu zwykłym człowiekiem – trochę dobrym, trochę złym. Wyznania Jeana-Jacques'a Rousseau zapoczątkowały nowoczesny gatunek autobiografii i są przełomowym tekstem w literaturze francuskiej.