Lehrbuch des Maschinen-Schreibens (10 - Finger - Tastschreiben) 1.Teil: Einübung und Griffsicherheit

Opis dokumentu

Lehrbuch des Maschinen-Schreibens… (Darmstadt, 1937) - część pierwsza przedwojennego, praktycznego podręcznika do bezwzrokowego maszynopisania w opracowaniu Alwina Krügera. Opracowanie zawiera zestaw 19 jednostek ćwiczeniowych, poprzedzonych zwięzłymi informacjami dotyczącymi m.in. budowy maszyny do pisania, jej najważniejszych części, właściwej pozycji ciała, ramion i palców podczas pisania na maszynie, układu klawiatury, utrzymania porządku na stanowisku do maszynopisania etc. Nauka maszynopisania oparta została ma metodzie bezwzrokowego maszynopisania (inaczej pisania dziesięcioma palcami lub pisania pełnopalcowego) - systemu wprowadzania znaków na klawiaturze maszyny do pisania (współcześnie na klawiaturze komputera). Pozycja poszczególnych klawiszy jest przy tym opanowywana tak, by kontrola czy sterowanie wzrokowe były zbędne. Metoda bezwzrokowego maszynopisania została wymyślona i zastosowana w 1876 przez Franka Edwarda McGurrina (1861-1933), stenografa sądowego z Salt Lake City. 25 lipca 1888 roku McGurrin, który w owym czasie jako jedyny zapewne posługiwał się metodą bezwzrokową, wygrał w Cincinnati konkurs w pisaniu na maszynie na czas. Wynik ten odnotowany przez prasę zapewnił mu sławę oraz nagrodę pieniężną w wysokości 500 dolarów. McGurrin w późniejszym czasie prowadził kursy maszynopisania metodą bezwzrokową. Metoda bezwzrokowa jest do dziś stosowana powszechnie przy profesjonalnym wpisywaniu tekstów. Wraz z popularyzacją komputerów i pierwszych klawiatur do pecetów nazwa uległa zmianie z „ bezwzrokowego maszynopisania” na „pisanie bezwzrokowe” (po angielsku znane pod nazwą „touch typing”).