Lehrbuch der Wahrscheinlichkeitsrechnung (Erfurt, 1818) - niemieckojęzyczny przekład podręcznika rachunku prawdopodobieństwa, należącego do ówczesnego kanonu literatury dotyczącej kształcenia probabilistycznego, którego autorem jest francuski matematyk Sylvestre François Lacroix (1765-1843). Do znacznego rozwoju rachunku prawdopodobieństwa przyczynił się początkowo hazard. Pierwsze znane zagadnienia z rachunku prawdopodobieństwa dotyczyły właśnie gier hazardowych, a w szczególności gry w kości, która znana była już w starożytnym Egipcie i Grecji. Wiara, że wygrywa gracz bardziej miły bogom, łączyła się jednocześnie z przekonaniem, że można dopomóc losowi przesuwając środek ciężkości kostki. Próby obliczenia możliwych wyników w rzucie kilkoma kostkami można znaleźć w pracach z X i XI wieku. Pierwsze teoretyczne zainteresowanie tą grą wyrazili jednak dopiero matematycy w XVI i XVII wieku. Byli to między innymi Galileusz (1564-1642), Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716), Pierre de Fermat (1601-1665) i Blaise Pascal (1623-1662). Prawdopodobieństwo stało się precyzyjnym pojęciem dopiero w XVIII wieku. Niestety do XIX wieku traktowano je bardzo ostrożnie. Nawet francuski matematyk de Laplace nazywał je „zdrowym rozsądkiem zredukowanym do obliczeń”. Autorem niemieckojęzycznego przekładu, uzupełnionego dodatkami i objaśnieniami jest E. S. Unger.