Lehrbuch der Astronomie - (Berlin, 1796) - drugi tom XVIII - wiecznego podręcznika astronomii, opublikowanego w czterech tomach na przestrzeni 1794-1803. Autorem opracowania jest Abel Bürja (1752-1816) - niemiecki matematyk, nauczyciel, kaznodzieja, członek Królewskiej Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie oraz honorowy członek Rosyjskiej Akademii Nauk w Petersburgu. Astronomia jest nauką, której zadaniem jest poznawanie zjawisk występujących we Wszechświecie, a także zgłębianie praw, jakim one podlegają. Kluczowe znaczenie dla rozważań astronomicznych mają obserwacje. Astronomia określana jest jako jedna z najstarszych nauk przyrodniczych, która zrodziła się zarówno z zainteresowań poznawczych i religijnych, jak i potrzeb czysto praktycznych, np. stworzenia kalendarzowej rachuby czasu, zasad nawigacji etc. Tom drugi podzielony zastał na jedenaście głównych rozdziałów, w których autor kolejno opisuje i wyjaśnia: kwestię astronomicznej rachuby czasu (kontynuacja do tematyki podjętej w tomie pierwszym), zagadnienia zegarów słonecznych i zegarów mechanicznych, obserwacji ciał niebieskich, praktycznego zastosowania i wykorzystania trygonometrii w odniesieniu do słońca, gwiazd stałych, kuli ziemskiej oraz w żegludze (nawigacji), interpolacji, refrakcji astronomicznej, zjawiska paralaksy etc.