Legenda Młodej Polski : studya o strukturze duszy kulturalnej

Opis dokumentu

Stanisław Brzozowski (pseud. Adam Czepiel) (1878-1911) – polski filozof, pisarz, publicysta i krytyk teatralny i literacki epoki Młodej Polski. Znał kilka języków, m.in. niemiecki, francuski, rosyjski, angielski i włoski. Książka "Legenda Młodej Polski" powstawała w latach 1906/9 i stała się ostateczną rozprawą z nową sztuką (Brzozowski tylko na początku występował jako jej zwolennik). Stanisław Brzozowski uważał siebie za filozofa kultury, nie zaś konesera sztuki. Wyznawał zasadę, że krytyk powinien być najgłębszą świadomością moralną epoki. Starał się narzucić czytelnikowi cenioną przez siebie atmosferę witalizmu i aktywizmu. Bliski ekspresjonizmowi właśnie przez swoją niechęć do bierności, bezsiły i bezczynu. Chciał zarazić społeczeństwo kultem życia, woli, energii, swobody, czynu oraz pracy. Publikacja w zbiorach Biblioteki Elbląskiej to wydanie drugie, które ukazało się we Lwowie w 1910 r. Zawiera fotografię Brzozowskiego. Opracowanie graficzne wydania autorstwa Jana Bukowskiego (1873-1938) - artysty, ilustratora, malarza, rysownika i witrażysty, związany z nurtem Młodej Polski, najbardziej znanego z działalności artystycznej na polu typografii oraz ilustracji książkowej. Za stroną tytułową informacja, że do druku użyto maszyn drukarskich lwowskiej popołudniówki "Wiek Nowy" ("odbito czcionkami drukarni Wieku Nowego").