Mapa terenów między pierwszą („małą”) a drugą („wielką”) kataraktą Nilu, zwanych w starożytności Wawat. Obszar ten znajduje się na dwóch pustyniach – Arabskiej i Nubijskiej i na terenach dwóch państw Egiptu i Sudanu (w momencie powstania mapy było to jedno państwo, gdyż Sudan poddany był zwierzchności Egiptu, który sam był oficjalnie prowincją państwa osmańskiego). Od polowy XVIII w. Egipt był przedmiotem zainteresowania i rywalizacji Wielkiej Brytanii i Francji oraz celem ekspedycji naukowych i badawczych.
Mapa wykonana została według pomiarów i obserwacji z 1827 r., wydana prawdopodobnie w 1831. Na mapie znajdują się rzuty znajdujących się na tym terenie starożytnych świątyń, m. in. namibijskiego bóstwa solarnego Mandulisa w Kalabshy i boga Ptaha w Gerf Hufsein.
Autor mapy Anton Prokesch von Osten – austriacki dyplomata i wojskowy, uczestnik wojny z Francją 1813-1814, był jednym z najbardziej uznanych orientalistów swoich czasów. Za zasługi w polepszeniu sytuacji ludności chrześcijańskiej w Ziemi Świętej został mu przyznany tytuł Księcia Orientu, w 1833 r. przyczynił się do podpisania pokoju między wicekrólem Egiptu Muhammadem Ali a sułtanem otomańskim Mahmudem II.
Mapa składana, czarno-biała, wymiary 65,5x94cm, skala 1:288000.