Lampas extincti loco sideris aeternum in capitolo immortalitatis Arsura in funere [...] Caeciliae Renatae Poloniarum et ...

Opis dokumentu

"Gasnąca latarnia" - zbiór wierszy (ody, treny, elegie) z lat 1637-1644 poświęcone zmarłej Cecylii Renacie Habsburżance (1611-1644). Wiersze autorstwa profesora wymowy i teologii w Akademii Krakowskiej Floriana Lepieckiego (- 1666). Autor brał czynny udział w życiu społeczności uniwersyteckiej, twórca fundacji stypendialnej dla młodzieży Akademii Krakowskiej. Był typowym dla tego okresu panegirystą, a swoje utwory dedykował Władysławowi IV i Janowi Kazimierzowi. Pisał też elegie na śmierć Cecylii Renaty, treny na śmierć królewicza Zygmunta Kazimierza, ody na koronację Marii Gonzagi. Kilka swoich utworów poświęcił osobistościom, takim, jak Florian Czartoryski, Jerzy Lubomirski, Szymon Starowolski, Piotr Tylicki. Ponadto pozostawił w rękopisie kilka utworów - komentarzy do Cycerona. Królowa Cecylia Renata Habsburżanka odznaczała się nieprzeciętną energią, oraz dość nietypowymi jak na ówczesne damskie zwyczaje zamiłowaniami. Jako panna świetnie jeździła konno, potrafiła celnie strzelać z broni palnej, Jej ulubioną rozrywką było polowanie. Poddana wpływom jezuitów, wyrosła na gorliwą katoliczkę. Odebrała także staranne wykształcenie i swobodnie posługiwała się prócz niemieckiego, włoskim i łaciną. 12 września 1637 r. w Warszawie odbył się ślub króla Władysława IV Wazy i Cecylii Renaty. Królowa zmarła tuż po urodzeniu martwej córeczki w dniu 24 marca 1644 roku, w wyniku komplikacji po porodzie. Liczyła zaledwie 33 lata. Ceremonia pogrzebowa odbyła się 20.06.1644 r. Lepiecki w " Lampas extincti ..." przedstawił różne gatunki wiersza, w których opiewa przymioty zmarłej Cecylii Renaty, królowej polskiej. Na odwrotnej stronie tytułu herb rodu Wazów. Składa się z dziewięciu pól. Pierwsze cztery udekorowane naprzemiennie orłami w koronach oraz rycerzami na koniach (tarcza polsko-litewska), w tarczy nasadzone są czteropolowe mniejsze tarcze (herb Szwecji - trzy korony), na środku (tarcza sercowa) - mała tarczka ze snopkiem siana (po szwedzku - waza). Od czasów Zygmunta Augusta nad herbem nałożona zostaje zamknięta korona. Po obu stronach herbu dwa aniołki podtrzymujące tarczę. Pod herbem ośmiolinijkowy wiersz podpisał student dialektyki Franciszek Szembek. Na końcu druku ozdobna winieta z dedykacją Akademii Krakowskiej oraz Kolegium Nowodworskiego [rektorem był Bartłomiej Nowodworski (ca. 1552-1625)]. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.III.281-Pol.7.III.352. Format bibliograficzny: 2. Pieczątki: 1, 7, 10, 11, 18. Dawne sygnatury: D.2.Miscell.1. Krawędzie przycięte. Typ oprawy (materiał) – półskórek ; obleczenie – brązowa skóra, papier różowy ; okładziny tektura ; zdobienia oprawy - tłoczenia ślepe ; pęknięcie zwięzów między blokiem a oprawą, poluzowanie oprawy, uszkodzenie przegubów ; średnie deformacje ; średnie zabrudzenia ; brak zacieków / zaplamień ; średni stopień zainfekowania mikroorganizmami ; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.