La sublime scuola italiana ovvero le piu eccellenti opere di Petrarca, Ariosto, Dante, T. Tasso, Pulci, Tassoni, Sannazzaro, Chiabrera, Burchiello, Macchiavelli, Boccaccio, Casa, Varchi […] Edizione di Giuseppe de Valenti. Prosatori Volume III

Opis dokumentu

Wydana w 1787 roku, w Stralsundzie i Berlinie, trzecia część antologii klasyki włoskiej, zawierająca wybór głównych dzieł prozatorskich czołowych przedstawicieli literatury włoskiej. Niniejszy tom zawiera, wybitne w dziedzinie historiografii, dzieło (księgi 2-7) zatytułowane „Historie florenckie" (Istorie Fiorentini), którego autorem jest renesansowy polityk florencki, myśliciel, dyplomata, pisarz polityczny, dramaturg, historyk i teoretyk polityki Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (1469-1527). Pierwsza księga opublikowana została w drugiej części antologii (syg.92627/2). Piśmiennictwo historyczne obok utworów politycznych zajmowało w dorobku Niccolo Machiavellego pierwszoplanowe miejsce. Jego historiografia łączyła się bezpośrednio z jego poglądami filozoficznymi oraz doktryną polityczną. Wszystkie dziedziny działalności twórczej tworzyły logiczny i konsekwentny system. Historiografia ulegała wpływom filozofii historii, a doktryna polityczna bazowała na wnioskach wyciąganych z historii. Ostatnim z wielkich dzieł Machiavellego są powstałe w latach 1520 - 1525 "Historie florenckie". Utwór, w ośmiu księgach, opisuje dzieje Italii od upadku Cesarstwa Rzymskiego, ze szczególnym naciskiem na historię Florencji i jej wewnętrzne konflikty społeczne. Wartość „Historii florenckich" nie polega na rejestrowaniu faktów historycznych, lecz na ich interpretacji i wyciągnięciu z nich politycznych wniosków. W 1559 roku pisma Machiavellego znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych (łac.Index librorum prohibitorum lub Index Expurgatorius).