La sublime scuola italiana ovvero le piu eccellenti opere di Petrarca, Ariosto, Dante, T. Tasso, Pulci, Tassoni, Sannazzaro, Chiabrera, Burchiello, Macchiavelli, Boccaccio, Casa, Varchi […] Edizione di Giuseppe de Valenti. Prosatori Volume I

Opis dokumentu

Wydana w 1786 roku, w Stralsundzie i Berlinie,pierwsza część antologii klasyki włoskiej, zawierająca wybór głównych dzieł prozatorskich czołowych przedstawicieli literatury włoskiej. Niniejszy tom zawiera dwie pierwsze księgi dzieła Discorsi sopra la prima Deca di Tito Livio (Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza), którego autorem jest renesansowy polityk florencki, myśliciel, dyplomata, pisarz polityczny, dramaturg, historyk i teoretyk polityki Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (1469-1527). Pisarz jest autorem traktatu o sprawowaniu władzy „Książę”, z którego powszechnie znana jest maksyma: „Cel uświęca środki”. Piśmiennictwo historyczne obok utworów politycznych zajmowało w dorobku Niccolo Machiavellego pierwszoplanowe miejsce. Jego historiografia łączyła się bezpośrednio z jego poglądami filozoficznymi oraz doktryną polityczną. Wszystkie dziedziny działalności twórczej tworzyły logiczny i konsekwentny system. Historiografia ulegała wpływom filozofii historii, a doktryna polityczna bazowała na wnioskach wyciąganych z historii. Na dorobek Niccolo Machiavellego w dziedzinie historiografii składają się przede wszystkim dwa wybitne dzieła: „Historie florenckie" (Istorie Fiorentini) oraz zawarte w niniejszym tomie „Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza". Podstawą źródłową i materiałem dla „Rozważań... " była pierwsza dekada (księgi 1-10) "Dziejów Rzymu od założenia miasta" (Ab Urbe condita) najwybitniejszego, obok Tacyta i Salustiusza, historyka starożytnego Rzymu Tytusa Liwiusza, obejmująca najdawniejsze dzieje miasta do roku 293 przed naszą erą. Dzieło Machiavellego składa się z trzech ksiąg. Księga I zawiera rozważania dotyczące wewnętrznej struktury republiki. Księga II dotyka kwestii działań zbrojnych. Księga III zaś porusza problem władzy indywidualnej, przywództwa. Księgi są swoistym przewodnikiem dla wszystkich próbujących ustanowić ustrój republikański lub też państwo o takim ustroju zreformować. W utworze autor rehabilituje starożytne cnoty, starożytny Rzym, dawne religie. Wskazuje na Plutarcha i Liwiusza jako swoich nauczycieli, z którymi zastanawia się nad przyczynami upadku państw i nad potęgą republiki. Bezwzględnie wybiera republiki ponad monarchie, a jego rozważania skupiają się nie tylko na władcach, ale i na ludziach. Bezpieczeństwo i wolność ludu są przedmiotem jego troski. Podobnie, jak w „Księciu”, Machiavelli wyraża pogląd, że świat jest zawsze taki sam, że ilość dobra i zła jest stale identyczna, i że każde państwo, jak każda religia, mają swoje okresy wielkości oraz upadku. W 1559 roku pisma Machiavellego znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych (łac.Index librorum prohibitorum lub Index Expurgatorius).