La sublime scuola italiana ovvero le piu eccellenti opere di Petrarca, Ariosto, Dante, T. Tasso, Pulci, Tassoni, Sannazzaro, Chiabrera, Burchiello, Macchiavelli, Boccaccio, Casa, Varchi […] Edizione di Giuseppe de Valenti. Prosatori Volume II

Opis dokumentu

Wydana w 1786 roku, w Stralsundzie i Berlinie, druga część antologii klasyki włoskiej, zawierająca wybór głównych dzieł prozatorskich czołowych przedstawicieli literatury włoskiej. Niniejszy tom zawiera utwory, których autorem jest renesansowy polityk florencki, myśliciel, dyplomata, pisarz polityczny, dramaturg, historyk i teoretyk polityki Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (1469-1527). Jako pierwsza zamieszczona została trzecia i ostatnia księga dzieła Discorsi sopra la prima Deca di Tito Livio (Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza). Dwie pierwsze księgi opublikowane zostały w pierwszej części antologii (syg.92627/1). Podstawą źródłową i materiałem dla „Rozważań... " była pierwsza dekada (księgi 1-10) "Dziejów Rzymu od założenia miasta" (Ab Urbe condita) najwybitniejszego, obok Tacyta i Salustiusza, historyka starożytnego Rzymu Tytusa Liwiusza, obejmująca najdawniejsze dzieje miasta do roku 293 przed naszą erą. Dzieło Machiavellego składa się z trzech ksiąg. Księga I zawiera rozważania dotyczące wewnętrznej struktury republiki. Księga II dotyka kwestii działań zbrojnych. Księga III zaś porusza problem władzy indywidualnej, przywództwa. Księgi są swoistym przewodnikiem dla wszystkich próbujących ustanowić ustrój republikański lub też państwo o takim ustroju zreformować. W utworze autor rehabilituje starożytne cnoty, starożytny Rzym, dawne religie. Wskazuje na Plutarcha i Liwiusza jako swoich nauczycieli, z którymi zastanawia się nad przyczynami upadku państw i nad potęgą republiki. Bezwzględnie wybiera republiki ponad monarchie, a jego rozważania skupiają się nie tylko na władcach, ale i na ludziach. Drugi w kolejności utwór to najsłynniejsze dzieło Machiavellego „Książę” (Il principe). Napisany około 1513 roku, a wydany dopiero w 1532, traktat o sprawowaniu władzy jest zbiorem przykładów i analiz działań bardziej i mniej wybitnych władców w historii, zwłaszcza zaś współczesnego Machiavellemu Cesare Borgii. „Książę” jest poradnikiem skutecznego rządzenia. Przy czym jest to cel nadrzędny, który usprawiedliwia podejmowanie działań nieetycznych o tyle, o ile okazały się one skuteczne w jej utrzymaniu. Stąd wywodzi się powszechnie znana maksyma: „Cel uświęca środki”. Tom wieńczy pierwsza księga wybitnego dzieła. składającego się na dorobek Niccolo Machiavellego w dziedzinie historiografii, zatytułowanego „Historie florenckie" (Istorie Fiorentini). Utwór, który powstał w latach 1520 - 1525 w ośmiu księgach, opisuje dzieje Italii od upadku Cesarstwa Rzymskiego, ze szczególnym naciskiem na historię Florencji i jej wewnętrzne konflikty społeczne. W 1559 roku pisma Machiavellego znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych (łac.Index librorum prohibitorum lub Index Expurgatorius).