Pierwszy tom edycji krytycznej pism filozoficznych Seneki Młodszego opracowanej przez niemieckiego filologa klasycznego i historyka Friedricha Ernsta Ruhkopfa (1760-1821). Dzieło poprzedza panegiryczna dedykacja adresowana do pastora i wpływowego polityka Johanna Christopha von Wöllnera, który był ówcześnie odpowiedzialny za cenzurowanie wydawanych pism pod kątem ich zgodności z doktryną chrześcijańską. Po niej Ruhkopf zamieścił przedmowę z wprowadzeniem do edycji dzieł filozofa, który jego zdaniem był jednym z największych rzymskich autorów od czasów Cycerona i od dawna zasługiwał na stosowne do jego rangi filologiczne opracowanie. Badacz przywołuje autorytety innych naukowców, którzy zajmowali się do tej pory dziełami Seneki i braki w poprzednich wydaniach krytycznych. Omawia sposób organizacji tomów i uwagi edycyjne (komentarz zamieszcza w przypisach). Każde dzieło stoika poprzedza osobnym wprowadzeniem, w którym opisuje kontekst historyczny jego powstania i główny temat. W pierwszym tomie znajdują się dialogi i rozprawy: O gniewie, O pocieszeniu do matki Helwii, O pocieszeniu do Polibiusza, O pocieszeniu do Marcji, O Opatrzności, O pokoju ducha, O niezłomności mędrca, O bezczynności, O łagodności, O krótkości życia i O życiu szczęśliwym.