Kroniki trzech zakonów postanowionych od Oyca Serafickiego Franciszka...Cz.3 i 4

Typ: Stary druk Rok publikacji: 1722 Miejsce publikacji: Warszawa Autor:
  • [Lisboa, Marcos de]
Strony: 450, [27], [37] Sygnatura: Pol.8.III.1 biblioteka cyfrowa link Języki: lat, pol Hasła kluczowe:
  • Zakon Braci Mniejszych
  • Teksty polskie
  • Franciszkanie
  • Zakony męskie
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 18.12.2009

Opis dokumentu

Zakon Braci Mniejszych (franciszkanie) – katolicka wspólnota zakonna z grupy zakonników żebrzących. Założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu. Zakon ten w 1517 r. na mocy bulli Ite et vos ad vineam meam został podzielony na Zakon Braci Mniejszych oraz Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych. W 1619 r. pełną niezależność uzyskała trzecia gałąź: Zakon Braci Mniejszych Kapucynów. Wszystkie trzy zakony są oparte na tej samej regule, napisanej przez św. Franciszka i zatwierdzonej przez papieża Honoriusza III 29 listopada 1223 r. Posiadają wspólne dziedzictwo historyczne i duchowe. Różne konstytucje oraz przełożeni stanowią jednakże o ich odrębności prawnej. Istotę życia Braci Mniejszych wyznaczają słowa Reguły z 1223 r.: Habity franciszkanów mogą się różnić w zależności od ich przynależności. Cechą wspólną dla wszystkich jest sznur z trzema węzłami symbolizującymi rady ewangeliczne. Jest to istota charyzmatu i działalności naśladowców św. Franciszka. Jej uniwersalność powoduje, że Bracia Mniejsi prowadzą bardzo zróżnicowaną działalność: pomoc ubogim, misje, kaznodziejstwo, prowadzenie parafii i sanktuariów, działalność naukowa (warto wspomnieć średniowieczny nurt filozoficzno-teologiczny (szkoła franciszkańska). Seraficki Patriarcha, święty Franciszek z Asyżu tak za życia, jak i po swojej śmierci nie tylko wielu ludzi pociągnął swoim przykładem do służby Bogu w założonej przez siebie rodzinie zakonnej, lecz także skłonił wiele osób świeckich, aby przyjęli jego wskazania na życie. Książka „Kroniki trzech zakonów…” składa się z ksiąg 3 i 4, na którą składają się części 1-5, a te z kolei podzielone są na rozdziały. Całość posiada indeks rzeczowy (regestr rzeczy osobliwych). Wydana w drukarni J. K. Mci WW. OO. Scholarum Piarum, w formacie 2°. Zawiera ekslibris Josepha Kalitowskiego oraz pieczęć Biblioteki Gimnazjum Elbląskiego. Na pierwszej stronie druku widnieje odręczna dedykacja pułkownika Wojciecha Dobieckiego, przekazującego księgę w darze Bibliotece Gimnazjalnej.