Kreuz- und Querzüge des Ritters A bis Z (Berlin, 1794) – drugi tom powieści, zaliczanej obok Lebensläufe in aufsteigender Linie do najbardziej znanych i popularnych utworów literackich, pruskiego urzędnika państwowego i pisarza w okresie późnego oświecenia Theodora Gottlieba von Hippel (1741-1796). Hippel studiował teologię na uniwersytecie w Królewcu w latach pięćdziesiątych XVIII wieku. Później ponownie wstąpił na uniwersytet i studiował prawo. Uczęszczał również na wykłady z filozofii prowadzone przez Immanuela Kanta. W 1765 roku został adwokatem w sądzie miejskim w Królewcu, później w sądzie dworskim, a ostatecznie rajcą miejskim i dyrektorem sądu karnego. W 1780 roku był członkiem komisji, która przygotowywała wprowadzenie pruskiego prawa krajowego. W tym samym roku został burmistrzem Królewca i radcą wojennym. W 1786 roku awansował na tajnego radcę wojny i prezydenta miasta Królewca. Hippel bardzo był chwalony przez jemu współczesnych za jego działalność polityczno-społeczną. Sławny był jego talent krasomówczy, który rozwinął na lekcjach aktorstwa. Swoją twórczość literacką ukrywał, nawet przed bliskim kręgiem znajomych, a wszystkie publikacje wydawał anonimowo. Powieść Die Kreuz- und Querzüge des Ritters A bis Z, wydana w dwóch tomach na przestrzeni 1793- 1794, to satyra, osnuta wokół idei wolnomularskich, którym Hippel oddany był szczerze przez całe swoje życie. Zawiera wykładnię poglądów autora (nie bez akcentów krytycznych) na rolę masonerii w życiu duchowym Królewca u schyłku XVIII w.