„Kosowo”. Die Schlacht auf dem Amselfelde in geschichtlicher und epischer Überlieferung

Opis dokumentu

„Kosowo”. Die Schlacht auf dem Amselfelde in geschichtlicher und epischer Überlieferung (Lipsk, 1937) - opracowanie niemieckiego slawisty, tłumacza i autora Maximiliana Brauna (1903-1984) wydane jako ósmy zeszyt serii Slavisch - Baltische Quellen und Forschungen Tematyka publikacji odnosi się do  historycznych i literackich (epickich) źródeł, które dotyczą starcia zbrojnego, które miało miejsce 15 czerwca 1389 roku na Kosowym Polu (niem. Schlacht auf dem Amselfeld) nad rzeką Sitnicą. W starciu tym, dowodzone przez cara Lazara wojska serbskie wspierane przez Bośniaków, Wołochów i Węgrów zmierzyły się z wojskami tureckimi, dowodzonymi przez sułtana Murada I. Po stronie serbskiej walczyło także rycerstwo z Polski. Kroniki tureckie mówią o tym, że Serbom pomagali przybysze z północnego kraju słowiańskiego. Uznaje się, że było to pierwsze w historii starcie sił polskich z siłami tureckimi. Turcy, mając przewagę liczebną, ruszyli do szturmu przez rzekę, na całej szerokości frontu. Kiedy wojska starły się ze sobą, prawe skrzydło tureckie, dowodzone przez następcę tronu Bajazyda I, rozbiło Bośniaków. Ci rzucili się do ucieczki, pociągając za sobą Węgrów i Wołochów. Wówczas jazda Bajazyda I otoczyła Serbów i mimo zamieszania wywołanego śmiercią Murada I rozbiła ich. Pojmany w trakcie bitwy car serbski Lazar I został ścięty. Serbowie stracili wielu ważnych przywódców i w konsekwencji bitwa zapoczątkowała upadek ich państwa, które stało się wasalem imperium osmańskiego. Dzięki zwycięskiej bitwie Turcy umocnili swoje panowanie na Bałkanach. Serbia ostatecznie w 1459 roku dostała się pod panowanie Osmanów. Bitwa miała wielkie znaczenie dla powstania świadomości narodowej Serbów. Narosło wokół niej wiele mitów i legend. Tradycja serbska mówi o 80 tysiącach poległych. Tymczasem w bitwie najprawdopodobniej brało udział nie więcej niż 40–50 tysięcy ludzi łącznie. Bitwa na Kosowym Polu była jedną z chętniej opisywanych bitew w dziejopisach serbskich, tureckich, bizantyjskich, bośniackich, dubrownickich oraz w przekazach europejskich. Miała wielkie znaczenie dla stosunków dyplomatycznych państw i utwierdzania pozycji podmiotów władzy na Bałkanach. Dlatego też tak znacznie różniły się treści kronik, zapisów mnichów czy korespondencji dyplomatycznej wymienianej pomiędzy państwami. Serbskie pieśni o bitwie na Kosowym Polu doskonale wpisywały się w romantyczną koncepcję mitu narodowego. Te opowieści przekazywały odpowiednie wartości i symbole oraz były pewnego rodzaju powrotem do wspomnień ze złotego wieku państwa, tłumacząc jego upadek i motywując poddanych do walki o ojczyznę .Serbska pamięć zbiorowa została ukształtowana przez ponad pięćsetletnią niewolą osmańską. Doprowadziło to wytworzenia zakłamanego obrazu państwowości serbskiej sprzed bitwy na Kosowym Polu. Stoczona walka stała się najważniejszą cezurą serbskiej historii, punktem zwrotnym, po którym wszystko uległo zmianie. Pamięć zawładnęła społeczeństwem serbskim i odzwierciedliła się w skrajnym pojmowaniu świata. Zniekształcony obraz rzeczywistości był utrwalany przez kolejne pokolenia, zapisując się we współczesnej tożsamości serbskiej. Mit kosowski zachował się we współczesnej serbskiej tożsamości jako ważny składnik tęsknoty za wielką Serbią i mężnymi władcami.