Kloster Blaubeuren

Typ: Książka Rok publikacji: 1926 Miejsce publikacji: Augsburg Autor:
  • Baum, Julius
Illustracje: 41 Strony: 44 Sygnatura: KD.209 biblioteka cyfrowa link Języki: ger Hasła kluczowe:
  • Historia sztuki
  • Historia architektury
  • Historia budownictwa sakralnego
  • Architektura późnogotycka na terenie Szwabii
  • Klasztor w Blaubeueren
  • Baum, Julius (1882-1959)
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 23.03.2023

Opis dokumentu

Kloster Blaubeuren (Augsburg, 1926) - publikacja z zakresu historii sztuki, architektury i budownictwa sakralnego prezentująca obszernie ilustrowany opis klasztoru w Blaubeuren (niem. Kloster Blaubeuren) - dawnej siedziby Benedyktynów w Blaubeueren (Badenia-Wirtembergia, Niemcy), w opracowaniu niemieckiego historyka sztuki Juliusa Bauma (1882-1959). Materiał został opublikowany jako trzeci tom serii niemieckich przewodników po sztuce (niem. Deutsche Kunstführer), wydawanych pod redakcją historyka sztuki Adolfa Feulnera (1884-1945). Julius Baum był niemieckim historykiem sztuki, wykładowcą uniwersyteckim i dyrektorem muzeów. Po studiach z zakresu historii sztuki na uniwersytetach w Monachium, Berlinie i Tybindze, w latach 1908-1922 pracował jako asystent i konserwator w Państwowym Muzeum Wirtembergii (niem. Württembergisches Landesmuseum) w Stuttgarcie, które nosiło wówczas nazwę „Staatssammlung für vaterländische Kunst- und Altertumsdenkmale“. Habilitował się w Stuttgarcie w 1912 r. Od 1911 był wykładowcą Kunstakademie w Stuttgarcie. W latach 1914 - 1918, jako ochotnik brał udział w I wojnie światowej. W okresie 1918-1933 był wykładowcą historii sztuki średniowiecznej na Uniwersytecie Technicznym w Stuttgarcie. Do 1933 roku był również dyrektorem Muzeum w Ulm. W tym samym roku z powodów politycznych został zmuszony do przejścia na wcześniejszą emeryturę. Po Nocy kryształowej w 1938 roku został tymczasowo internowany w obozie ochronnym w Welzheim. W 1939 roku wyemigrował do Szwajcarii.Wkrótce po zakończeniu wojny, w 1946 roku wrócił do Niemiec. Od 1947 do 1952 był dyrektorem Państwowego Muzeum Wirtembergii .Zmarł 27 października 1959 roku. Początki klasztoru w Blaubeuern sięgają roku 1085, kiedy to założono opactwo benedyktyńskie. W czasie reformacji klasztor został przejęty przez książąt Wirtembergii, a od 1556 roku pełnił rolę ewangelickiego seminarium teologicznego. Od 1817 wraz z klasztorem Maulbronn seminarium stanowi wspólną jednostkę edukacyjną znaną jako Ewangwelickie Seminarium Maulbronn i Blaubeuren (niem. Evangelische Seminare Maulbronn und Blaubeuren|Evangelischen Seminare Maulbronn und Blaubeuren). Pod względem historyczno-artystycznym kompleks dawnego klasztoru Blaubeuren stanowi ważny przykład architektury późnogotyckiej na terenie Szwabii. Zachował się niemal cały komplet zabudowań i wystrój rzeźbiarski z II połowy XV stulecia, który ma charakter późnogotycki. Kompleks klasztorny składa się z zabudowań skupionych wokół czworobocznego wirydarza otoczonego krużgankiem, kapitularza, kaplicy chrzcielnej, kaplicy Św. Małgorzaty i kościoła klasztornego pw. Św. Jana Chrzciciela z kaplicami Św. Piotra i Św. Urbana. Najważniejszą częścią kościoła jest prezbiterium nakryte sklepieniem sieciowym z cennym wystrojem, który tworzy zespół figur przyściennych, zespół stalli (dzieło Jörga Syrlina Młodszego) i wielkie retabulum ołtarza głównego w formie pentaptyku z monumentalnymi rzeźbami Michela Erharta, dekoracjami  Jörga Syrlina Młodszego i malowidłami pędzla Bartholomäusa Zeitbloma.