Kleine Vermischte Schriften… (1794) - pierwsza część zbioru krótkich utworów, stanowiących część dorobku literackiego niemieckiego poety Johanna Jacoba Mniocha (1765-1804). Publikacja wydana najprawdopodobniej w Gdańsku, w trzech częściach na przestrzeni 1794-1795. Niniejszy zbiór zawiera m.in.: poemat dydaktyczny Litaney, ein didaktisches Gedicht über sittliche Aufklärung, opatrzony łacińską sentencją Seneki - Nemo est casu bonus. Discenda virtus est (Nikt nie jest dobry przypadkiem. Cnoty należny się uczyć.); poemat muzyczny o nieśmiertelności Zweifel und Glaube, ein Gedicht über Unsterblichkeit; mowę wygłoszoną w 1790 roku, z okazji urodzin Fryderyka Wilhelma II - Rede auf den König Friedrich Wilhelm II oraz kilka innych różnorodnych form literackich, opublikowanych, w całości lub we fragmentach, w tym napisane w metrum jambicznym utwory An die Fürsten, An die Völker etc. Jako pisarz filozoficzny i jako poeta, Mnioch określany był jako twórca żywy, spostrzegawczy, serdeczny i interesujący się bezpośrednio wszystkimi ideami swoich czasów. Specyficzna mieszanka powagi i humoru w jego naturze sprawiała, że wiele jego wierszy uważano za szczególnie atrakcyjne. Poeci starszego romantyzmu byli mu przychylni, ponieważ on również był w zasadzie niezdolny do prawdziwie artystycznego kształtowania swoich idei.