Wydany w 1794 w Brunszwiku (niem. Braunschweig) podręcznik historii starożytnej. Autorem opracowania jest Julius August Remer (1738-1803) – niemiecki historyk, wykładowca uniwersytecki, profesor historii i statystyki na Uniwersytecie w Helmstedt. Zakres czasowy dokumentu obejmuje okres od biblijnego stworzenia świata do wielkiej wędrówki ludów czyli okresu migracji plemion barbarzyńskich w szczególności Hunów i Germanów, na terytorium Cesarstwa Rzymskiego i sąsiednie, u schyłku starożytności i w początkach średniowiecza (IV – VI wiek). Proces ten radykalnie odmienił obraz kontynentu europejskiego – doprowadził do zmian etnicznych na dużych obszarach, wyznaczył koniec starożytności i pociągnął za sobą upadek cesarstwa. Większość powstałych na jego gruzach nowych państw sama podzieliła jego los, jednak niektóre stały się podwalinami nowożytnych państw europejskich.