Joh. Heinrich Lamberts […] deutscher gelehrter Briefwechsel. Herausgegeben von Joh. Bernoulli […] Zweyter Band […]

Opis dokumentu

Joh. Heinrich Lamberts […] deutscher gelehrter Briefwechsel - tom drugi - to zbiór bogatej korespondencji naukowej Johanna Heinricha Lamberta (1728-1777), opublikowany w 1782 roku w Berlinie i Dessau, pod redakcją Johanna III Bernoullego (1744-1807) - matematyka, prawnika i filozofa, od 1767 roku dyrektora Królewskiej Akademii Nauk (niem. Königliche Akademie der Wissenschaften) w Berlinie. Johann Heinrich Lambert, urodzony w 1728 roku w Miluzie, w rodzinie hugenotów był wszechstronnym naukowcem, matematykiem, filozofem, fizykiem i astronomem pochodzącym z Alzacji. (Współcześnie klasyfikuje się go zwykle jako uczonego szwajcarskiego, francuskiego lub niemieckiego). W 1765 roku został członkiem Królewskiej Akademii Nauk w Berlinie. Dwa lata później (1767) udowodnił, że liczba pi jest liczbą niewymierną. W swych pracach jako jeden z pierwszych, posługiwał się funkcjami hiperbolicznymi. Znaczące były także jego prace z zakresu optyki, astronomii, geometrii etc. Był też filozofem, bliskim Immanuelowi Kantowi. (główne dzieło filozoficzne Lamberta to Neues Organom z 1764 roku). Tom drugi dokumentu zawiera obszerną korespondencję Lamberta prowadzoną z innymi uczonymi a ich tematyka jest niezwykle zróżnicowana i dotyka zagadnień z dziedziny literatury, historii, filozofii, teologii, matematyki, fizyki etc. Korespondencja naukowa Lamberta jest ważnym źródłem poznania intelektualnej atmosfery ówczesnej Europy, kiedy praca naukowa nabierała charakteru zespołowego, a korespondencja stała się ważnym instrumentem wymiany informacji, myśli i doświadczeń, wyrażania poglądów, rozwiązywania problemów i zagadnień naukowo - badawczych, dyskusji itd. Niniejsza, druga części zbioru (niespełna dwieście listów) zawiera korespondencję Lamberta m.in. z historykiem, profesorem filozofii i historii na Uniwersytetach w Halle i Frankfurcie Karlem Renatusem Hausenem (1740-1805); niemieckim teologiem Johannem Augustem Urlspergerem (1728-1806); szwajcarskim lekarzem i przyrodnikiem Johannesem Gessnerem (1709-1790); niemieckim lekarzem, fizykiem i chemikiem Gottfriedem Christophem Beireisem (1730-1809); niemieckim pedagogiem, teologiem i inicjatorem ruchu filantropistów Johannesem Bernhardem Basedowem (1724-1790); szwajcarskim matematykiem i fizykiem Christophem Jezlerem (1734-1791); szwajcarskim botanikiem Salomonem Schinz (1734-1784); niemieckim matematykiem Georgiem Friedrichem Bärmannem (1717-1769); posiadającym rozległą wiedzę erudycyjną polihistorem, publicystą i bibliotekarzem Abrahamem Jacobem Penzel (1749-1819) etc.