Dzieło prawnicze Johannesa Borcholtena (1535-1593), profesora prawa na uniwersytecie w Helmstedt, zredagowane i wydane już pośmiertnie przez jego syna Statiusa Borcholtena (1569-1617). Dzieło otwiera wstęp od wydawcy adresowany do zwierzchników miasta Helmstedt, w którym Statius przywołuje autorytet niedawno zmarłego ojca i przyjacielskie relacje, jakie łączą jego rodzinę z władzami miasta. Po nim zamieścił zbiór epigramatów i elegii autorstwa Martina Chemnitza i Heinricha Meiboma upamiętniających osobę zmarłego. Właściwa część dzieła poświęcona jest 31 ustawie z czwartej księgi kodeksów prawa rzymskiego autostwa Justyniana I Wielkiego i dotyczy potrącania długu z wierzytelności. Poprzedza je krótkie objaśnienie wraz ze spisem treści. W pięciu rozdziałach Borcholten szczegółowo omawia terminologię, czyli, czym jest potrącenie wierzytelności i czego dotyczy, w jakich okolicznościach można go dokonać oraz w jaki sposób powinno to się odbyć, by były zachowane wszystkie normy prawa. Dodatkiem do dzieła jest indeks terminów prawniczych. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.1112 - SD.XVI.1113.