Index in Avicennae libros nvper Venetiis editos qui sane nouo quodam ordine commoditatis et vtilitatis pleno, adeo contextus est, vt nihil fere melius desiderari queat [...] Iulio Palamede Adriensi medico auctore [ …]

Opis dokumentu

Kanon medycyny Awicenny (980–1037) w edycji Benedetta Riniego (1485–1565) w tłumaczeniu łacińskim Andrea Alpagi (c. 1451–1521/22) wydane w Wenencji w 1582 (kolejne po pierwszym, które ukazało się w 1555 r.). Po kanonie drobniejsze dzieła Awicenny: traktat o nalewkach leczniczych, wiersze medyczne oraz traktat o usuwaniu rzeczy szkodliwych. Na końcu indeks pojęć arabskich zestawiony przez Alpagę. Wydanie Awicenny poprzedzone w klocku introligatorskim wydanym oddzielnie szczegółowym indeksem rzeczowym sporządzonym przez weneckiego lekarza Giulia Palamedego (?–1580). Indeks jest uporządkowany alfabetycznie i wskazuje, na której karcie w wydaniu kanonu znajduje się dany temat lub pojęcie; litera od A do H wskazuje sekcję karty, a kolejna cyfra – wers. Kanon medycyny powstał w 1025 r. jako kompleksowy wykład ówczesnej wiedzy medycznej kontynuujący nie tylko tradycje arabskie, ale także klasyczne grecko-rzymskiej oraz perskiej. W czasach renesansu, Kanon medycyny był obok dzieł Hipokratesa i Galena jednym z głównych źródeł wiedzy o medycynie i farmacji. W egzemplarzu elbląskim, u dołu karty tytułowej rękopiśmienny ekslibris lekarza Zachariasza Barthena.