Dzieło historyczne autorstwa niemieckiego teologa Johanna Friedricha Schröera poświęcone historii Babilonu. Na okładce znajduje się sygnet drukarski przedstawiający jednorożca, na drugiej stronie ilustracja z trzema medalami, a na nich wizerunki Zeusa-Kasiosa i Atreusza oraz Selene (lub Artemidy) odbierającej koronę syryjskiej bogini Derketo (Stroband nazywał ją “córką Babilonu”). Autor we wstępie informuje, że rekonstruuje chronologicznie historię Babilonu i Asyrii, badając różne źródła historyczne, zwracając uwagę na błędy historyków i tworząc nowy kontekst dla lektury Pisma Świętego (głównie proroctwa dotyczące upadku Babilonu). Po wstępie umieszcza konspekt ze zwięzłym streszczeniem sześciu części jego dzieła. W pierwszym z nich omawia początki imperium Babilonu (zgodnie z opisem zawartym w Księdze Wyjścia w Piśmie Świętym), w następnych trzech relacjonuje okres panowania w Babilonie asyryjczyków, w piątym i szóstym przywrócenie władzy królewskiej aż do czasów Nabuchodonozora i jego potomków aż do ostatecznego upadku imperium. Dodatkiem do dzieła jest rozdział z uwagami oraz tabele (porównawcze genealogiczne i chronologiczne). Tom zamyka indeks i errata.