600 Jahre Röβel Bilder aus alter und neuer Zeit

Typ: Książka Rok publikacji: 1937 Miejsce publikacji: Röβel Autor:
  • Poschmann, Adolf August
Illustracje: 15 Strony: [ 8 ]; 362 Sygnatura: 111658 biblioteka cyfrowa link Języki: ger Hasła kluczowe:
  • Warmia - miasta i miejscowości - historia
  • Reszel - historia
  • Poschmann, Adolf August (1885-1977)
  • Gröben, Otto Friedrich von der (1657-1728)
  • Sdunk, Barbara (1769-1811)
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 28.11.2018

Opis dokumentu

Publikacja, wydana w 1937 roku w Reszlu ( niem. Röβel) autorstwa Adolfa Augusta Poschmanna (1885-1977) - historyka, pedagoga, pasjonata i badacza dziejów Warmii. Obszerne, ponad trzystustronicowe opracowanie zostało wydane z okazji przypadającej w 1937 roku 600-setnej rocznicy nadania praw miejskich miastu Reszel (obecnie miasto w województwie warmińsko – mazurskim, w powiecie kętrzyńskim). Jego tematyka opisuje historię miasta i jego rozwoju począwszy od wystawienia 12 lipca 1337 roku przywileju lokacyjnego na prawie chełmińskim oraz przedstawia jego obraz na przestrzeni wieków do czasów współczesnych autorowi książki. Obok informacji dotyczących historii miejscowości na kartach książki znajdujemy również wiadomości o zabytkach, kościołach i klasztorach, mieszkańcach, władzach miejskich, edukacji, życiu kulturalnym, gospodarczym etc. Publikacja zawiera szereg danych demograficznych i szczegółowych geograficzno –przyrodniczych opisów miasta i najbliższych okolic. W opracowaniu przybliżono kilka postaci trwale związanych i wpisanych w historię miasta, wśród których znaleźli się m.in.: Otto Friedrich von der Gröben (1657-1728) – uczeń jezuickiego gimnazjum w Reszlu w latach 1666-1673, pruski żołnierz, uczony podróżnik, nazywany prekursorem niemieckich podbojów w Afryce czy ostania stracona w Europie na stosie - Barbara Sdunk (1769-1811), która nieszczęśliwie zakochana w znacznie młodszym od siebie mężczyźnie miała podłożyć ogień, który wybuchł w Reszlu w nocy z 16 na 17 września 1807 roku, w wyniku którego zajęło się sześć budynków i zginęło dwoje ludzi. W efekcie śledztwa aresztowana została oskarżona o wywołanie pożaru za pomocą czarów, a sąd miejski skazał ją na śmierć na stosie. Jej sprawa przeszła przez wszystkie instancje sądownictwa pruskiego, aż do króla Fryderyka Wilhelma III Pruskiego, który ostatecznie wyrok zatwierdził. 21 sierpnia 1811 roku Barbara Sdunk (także: Zdunk) została spalona na ostatnim w Europie stosie. Według niektórych przekazów, została dyskretnie uduszona przez kata jeszcze przed podłożeniem ognia, aby oszczędzić jej cierpień. Książkę wzbogacają ryciny i fotografie.