Hoc in volumine haec continentur M. Tulii Ciceronis Epistolarum familiarium libri sexdecim

Opis dokumentu

Komentarz włoskiego humanisty Georgiusa Merula (ok. 1430-1494) do listów („16 Listów do znajomych”) Cycerona. W tekście zastosowano modus modernus (tekst wymagający objaśnień umieszczano w małych fragmentach pośrodku strony i otaczano go komentarzem).  W listach ujawnia się mistrzostwo Cycerona jako stylisty i umiejętność dostosowania wypowiedzi do charakteru adresata. Nad korespondencją mistrza pracowało wielu uczonych i myślicieli, m.in. poeta, filozof, professor uniwersytetu w Pawii - Ubertino  Crescentino (ok. 1405-ok. 1500); francuski pionier przemysłu poligraficznego, pedagog  Josse Badius (1462-1535); włoski naukowiec, matematyk, filolog i tłumacz - Giorgio Valla (1447-1500) i in. Marek Tulliusz Cyceron (106 p.n.e.- 43 p.n.e.) - pisarz, mówca, polityk, filozof, prawnik i kapłan rzymski, przywiązywał ogromną wagę do swej działalności politycznej, jednak sławę u potomnych zdobył nie jako polityk, lecz jako mówca i filozof (uznano go za największego mówcę w historii Rzymu). Posługiwał się po mistrzowsku wszystkimi znanymi ówcześnie stylami retorycznymi, a jego mowy odznaczały się doskonałą budową i jasnością. Najlepszym źródłem poznania osobowości Cycerona jest jego korespondencja obejmująca ok. 900 listów zgromadzonych w czterech zbiorach: „Listy do znajomych”, „Listy do Attyka”, „Listy do brata Kwintusa”, „Listy do Marka Brutusa”. Jego twórczość wywarła wielki wpływ na kulturę europejską, od schyłku starożytności stał się autorem polecanym w edukacji szkolnej. W druku liczne marginalia i zapiski rękopiśmienne (na jednej ze stron, na marginesie rysunek mnicha). Między kartami bloku - fragment listu. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Inc.III.111-Inc.III.113.  Format 2°. Pieczątki: 10, 11, 16.  Dawne sygnatury: A.A.I (A.A.1?). Krawędzie przycięte - barwione; typ oprawy (materiał) - biała skóra; oprawa mnisza (tłoczenia ślepe);  niewielkie ubytki spowodowane przez owady; resztki zapinek mosiężnych oraz skórzanych pasków (zapinki zamontowane odwrotnie - zaczepy na tylnej okładzinie). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.