Dzieło historyczne Jana Leo - kanonika i archiprezbitera dobromiejskiego, a także kronikarza Warmii, spisane w latach 1626-1629 w czasie potopu szwedzkiego i przymusowego pobytu autora w Wielkopolsce i na Mazowszu. Autor w ośmiu księgach opisuje historię Prus od czasów starożytnych do roku 1626, szczególną uwagę przywiązując do takich obszarów tematycznych jak lokalna społeczność (np. opis pradawnego ludu Prusów), sytuacja polityczna i wyznaniowa (szerokie omówienie obecności w Prusach Zakonu Krzyżackiego i sojuszu z Koroną) oraz regionalne zwyczaje i tradycje. Leo sięga w tym celu także po znane ówcześnie źródła historyczne, m.in. „Roczniki” Jana Długosza, „Dzieje” Marcina Kromera i „Kroniki” Szymona Grunaua. Warto dodać, że to obszerne dzieło zostało wydane dopiero po śmierci autora z inicjatywy kanoników z Dobrego Miasta. W 2008 roku doczekało się również polskiego przekładu: J. Leo, Dzieje Prus. Z braniewskiego wydania roku 1725. Przełożył BP Julian Wojtkowski, Olsztyn 2008.
Projekt „Digitalizacja, opracowanie i udostępnianie starodruków Biblioteki Elbląskiej” w ramach programu MKiDN Kultura cyfrowa 2019. „Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury”.