Heron von Alexandria

Opis dokumentu

Heron von Alexandria (Lipsk, 1899) - nadbitka z czasopisma Neue Jarbücher für das klassische Altertum, Geschichte und deutsche Litteratur, której tematyka dotyczy wynalazków i odkryć Herona z Aleksandrii, w opracowaniu W[ilhelma] Schmidta. Heron z Aleksandrii (stgr. Ἥρων ὁ Ἀλεξανδρεύς Heron ho Aleksandreus) był greckim matematykiem, fizykiem, konstruktorem i wynalazcą. O życiu Herona nie wiadomo prawie nic. Nawet czas, w którym żył jest przybliżony - około I wieku n.e.. Uważany jest za największego eksperymentatora i wynalazcę starożytności, a jego prace reprezentują grecką tradycję naukową. Do najważniejszych jego dzieł należą: Metryka - książka, która uważana była za zaginioną aż do roku 1896 oraz Pneumatyka, Automaty, Mechanika i Zwierciadła, które znane są do dziś, dzięki tłumaczeniom na łacinę albo na arabski. Przetrwały również opisy skonstruowanych przez niego maszyn. Wiele oryginalnych pism, projektów i opisów Herona zaginęło, ponieważ zostały spalone przez anty-pogańskich chrześcijan gdzieś pod koniec IV do V wieku, ale to, co pozostało z jego pracy, daje fascynujący wgląd w to, jak zaawansowana technicznie była starożytna cywilizacja grecko-rzymska. Jego najsłynniejszym wynalazkiem była „aeolopile” (bania Herona), którą można uznać za prototyp współczesnego silnika odrzutowego. Była to wydrążona kula wyposażona w dwie, wygięte w różne strony rurki połączone z jej wnętrzem. Kiedy gorąca para dostawała się do kuli i uciekała przez wygięte rurki, siła odrzutu powodowała obrót kuli wokół własnej osi. Był również autorem pierwszych automatów. Wymyślił i skonstruował automat do wydawania napojów, z którego po wrzuceniu monety dostawało się określoną porcję wody. W zależności od ciężaru monety, otwarty zawór umożliwiał wypłynięcie odmierzonej porcji wody. On również zbudował urządzenie automatycznie otwierające drzwi świątyni Żeby wierni mogli wejść do świątyni, kapłan musiał najpierw rozpalić na specjalnym ołtarzu ogień. System rur, naczyń i ciężarków powodował, że nagrzane powietrze wypychało wodę ze specjalnego zbiornika. kiedy ogień na ołtarzu wygasał, powietrze ochładzało się i z powrotem zasysało wodę - skrzydła automatycznych drzwi się zamykały. Opisał również syfon, fontannę Herona, organy wodne oraz urządzenia mechaniczne zaprojektowane tak, że mogły być poruszane gazem, wodą, parą lub ciśnieniem atmosferycznym, między innymi posągi składające ofiary i maszyny do wróżenia, które za odpowiednią opłatą przepowiadały przyszłość, lub udzielały rad. Jego dziełem jest też przyrząd do mierzenia odległości - hodometr, który działał podobno na takiej samej zasadzie jak współczesne liczniki zainstalowane w taksówkach. Opisał również  teodolit (przyrząd do pomiaru powierzchni lądu). Odrębną dziedziną był dla niego teatr. Budował ruchome scenografie, ale największym z dzieł był teatr automatyczny (mechaniczny), w którym poruszane skomplikowanymi systemami przekładni figurki same odrywały przedstawienia. Poza tym był jednym z pierwszych specjalistów od efektów specjalnych. Na potrzeby teatrów konstruował urządzenia wydające odgłosy gromów, zmieniające tło sceny czy umożliwiające efektowne pojawienie się aktora grającego boga. Oprócz mechaniki Heron zajmował się też teoretyczną matematyką i fizyką. Opracował m.in. metodę przybliżonego obliczania wartości pierwiastków i tzw. wzór Herona pozwalający obliczyć pole dowolnego trójkąta, gdy znane są jego boki. Podał sposoby obliczania pola wielokątów, okręgów i elips; a także powierzchni kul, stożków i walców, oraz wycinków kuli; a ponadto objętość różnych ciał i podział niektórych pól i objętości na części w określonych stosunkach.