Hebel’s Allemannische Gedichte. Für Freunde ländlicher Natur und Sitten. Aus der Allemannischen Mundart übersetzt von Adrian

Opis dokumentu

Hebel’s Allemannische Gedichte… (Stuttgart, Tybinga; 1824) - przetłumaczony z dialektu alemańskiego na język wysokoniemiecki (niem. Hochdeutsch) zbiór wierszy niemieckiego pisarza, teologa i nauczyciela Johanna Petera Hebela (1760-1826). Hebel, jako poeta stosunkowo późno dojrzał. Dopiero gdy miał 40 lat ukazał się jego zbiór „Alemannische Gedichte“, który został wydany najpierw tylko pod inicjałami J.P.H. i z dedykacją dla krewnych i przyjaciół w Hausen. Te 32 wiersze powstały w latach 1799-1802 w Karlsruhe i są owocem tęsknoty za Wiesental i jego górami. Utwory odzwierciedlają kulturę, krajobraz i życie codzienne na wsi, oferują wgląd w moralność i światopogląd zwykłych ludzi, w tym przesądy i codzienne historie, charakteryzują się prostotą i ludowym humorem. Przyroda jest dla autora symbolem boskiej działalności. Ponieważ Hebel chciał przedstawić w „Alemannische Gedichte“ możliwie dokładnie obraz jego ojczyzny i jej mieszkańców nie mogło zabraknąć również ich dialektu. W Bazylei nie znalazł jednak żadnego wydawcy, który odważyłby się wydać książkę napisaną w języku alemańskim i dopiero w 1803 roku została wydana przez Philipa Macklota w Karlsruhe. Za podniesienie dialektu alemańskiego do rangi języka poetyckiego nagrodzono go wielkim uznaniem. Wiersze, docenili znakomici literaci, tacy jak Jean Paul, August Vilmar czy Wolfgang Goethe. Ten ostatni wzbraniał się nawet przed przetłumaczeniem poematów Hebla i pisał: „Takiego poetę musi się czytać w oryginale. Wtedy trzeba właśnie nauczyć się tego języka.“