Handbuch der Einleitung in die Schriften des Neuen Testamentes (Erlangen,1794) - pierwsza część drugiego tomu wprowadzenia do Nowego Testamentu, autorstwa niemieckiego protestanckiego teologa, kaznodziei i wykładowcy uniwersyteckiego Heinricha Carla Alexandra Haenleina (1762-1829). Niniejsza publikacja ma na celu wprowadzenia czytelnika w podstawowe zagadnienia dotyczące Nowego Testamentu. Już św. Hieronim (łac. Eusebius Sophronius Hieronymus, gr. Εὐσέβιος Σωφρόνιος Ἱερώνυμος) w liście Do kapłana Paulina (o studiowaniu pisma) pisał, że zajmowanie się Pismem Świętym wymaga przewodnika. Tak więc potrzeba nauki wprowadzającej do Biblii wydaje się być oczywista. Owocne czytanie Pisma Świętego wymaga pewnego przygotowania. Mimo że zasadnicza jego treść jest zrozumiała, wiele szczegółów wymaga objaśnienia, które uwzględnia wiedzę językową i historyczną. W niniejszej części wprowadzenia autor odnosi się m.in. do historyczno-krytycznych badań nad istotą Nowego Testamentu jako całości, kwestii oralności i egzegezy pism, objaśnień Nowego Testamentu u starożytnych pisarzy, rękopisów, do licznych wydań i przekładów, różnorodności i wariantów nowotestamentowych tekstów etc. W dokumencie autor jasno przedstawia różne stanowiska i uzasadnia swój własny, biblijnie wierny punkt widzenia. Dzięki szczegółowym odniesieniom do źródeł i prostej argumentacji, pisma Nowego Testamentu mogą być dla czytelnika bardziej zrozumiałe.