Grundzüge der Vererbungslehre, der Rassenhygiene und der Bevölkerungspolitik […]

Opis dokumentu

Publikacja z dziedziny genetyki, wydana w 1926 roku w Monachium przestawiająca ogólny zarys i cechy charakterystyczne teorii dziedziczności oraz higieny ras (niem. Rassenhygiene) zwanej eugeniką i związaną z tymi zagadnieniami polityką demograficzną. Autorem materiału jest Hermann Werner Siemens (1891 -1969) - niemiecki lekarz, dermatolog, badacz bliźniąt, wykładowca akademicki na Uniwersytecie Monachijskim, od 1929 roku profesor dermatologii na Uniwersytecie Lejdejskim. W materiale autor pokrótce odnosi się do zagadnienia teorii dziedziczności, poczynając od lamarkizmu - pierwszej materialistycznej teorii ewolucji, kwestionującej stałość cech gatunkowych i uznającej za fakt powstawanie nowych gatunków w wyniku naturalnych procesów, której nazwa pochodzi od nazwiska twórcy tej teorii, francuskiego biologa Jeana Baptiste de Lamarcka (1744-1829); hipotezy teorii dziedziczenia niemieckiego biologa i genetyka Augusta Friedricha Leopolda Weismanna (1834-1914), który jako pierwszy przewidział istnienie chromosomów, odpowiedzialnych za dziedziczenie czy też doświadczeń i prac badawczych zakonnika i prekursora genetyki Gregora Mendela (1822-1884). W materiale znajdujemy również odniesienia do zagadnienia eugeniki - pojęcia wprowadzonego w 1869 przez Francisa Galtona (1822-1911), kuzyna Karola Darwina, które dotyczyło selektywnego rozmnażania zwierząt oraz ludzi, aby ulepszać gatunki z pokolenia na pokolenie, szczególnie jeśli chodzi o cechy dziedziczone. W ciągu następnych lat Galton poprawił swoją definicję, aby uwzględnić specyfikę eugeniki pozytywnej, zachęcającej do częstszego reprodukowania się najlepszych osobników oraz eugeniki negatywnej, zniechęcającej do reprodukcji osobników mniej wartościowych. Eugenika zakładała możliwość doskonalenia fizycznego i umysłowego człowieka jako gatunku w drodze ulepszania materiału genetycznego. Eugenika niemiecka, zwana higieną ras (Rassenhygiene) była z kolei ideologią stworzoną w celu ochrony „czystości rasy” i odnowy biologicznej narodu niemieckiego oraz powstrzymania postępującej fizycznej i umysłowej degeneracji narodów zachodniej cywilizacji, jaką w drugiej połowie XIX stulecia dostrzegano na Zachodzie. Eugenika rozwinęła się w Niemczech jeszcze pod koniec XIX wieku, zyskując sobie natychmiastowe uznanie i rozgłos, wpisywała się bowiem doskonale w niemiecki szowinizm, polegający przede wszystkim na demonstrowaniu nienawiści do narodów uznawanych za wrogie. Myśl eugeniczna, w szczególności koncepcje rodzimej higieny ras, ukształtowały poglądy twórców ideologii nazistowskiej, a następnie determinowały w znaczącej mierze całą politykę Trzeciej Rzeszy. Opracowanie  zawiera zbiór podstawowych pojęć oraz wyrażeń specjalistycznych związanych z teorią dziedziczenia. Oraz alfabetycznie uporządkowany zbiór publikacji i opracowań dotyczących eugeniki.