Opublikowane w Rydze w 1792 roku trzecie wydanie traktatu filozoficznego „Uzasadnienie metafizyki moralności” (niem.Grundlegung zur Metaphysik der Sitten) Immanuela Kanta (1724-1804) - jednego z najwybitniejszych filozofów epoki oświecenia, kierującego się maksymą: "Niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie". Traktat ten miał być wstępem do „Krytyki praktycznego rozumu”, a jego celem wyszukanie i ustalenie najwyższej zasady moralności, bez wdawania się w szczegóły i ustalaniu jej z zasadami metafizyki ogólnej. Określenie najwyższej zasady moralności jest według Kanta zadaniem, które samo w sobie jest zajęciem stanowiącym całość ze względu na swój cel i oddzielonym od wszystkich innych poszukiwań etycznych. Przedmiotem metafizyki moralności są pojęcia praw i obowiązków moralnych. Dokument, składający się z trzech rozdziałów wzbogacony został licznymi przykładami „z życia", które mają na celu dokładne przedstawienie opisywanych zagadnień.