Griechische Litteraturgeschichte mit Berücksichtigung der Geschichte der Wissenschaften

Opis dokumentu

Griechische Litteraturgeschichte…( Lipsk, 1898) - zarys historii literatury greckiej z nawiązaniem do historii nauki, której autorem jest niemiecki filolog klasyczny Karl Friedrich August AlfredGercke (1860-1922). Autor studiował u Hermanna Usenera, Franza Büchelera i Reinharda Kekulé von Stradonitza na Uniwersytecie w Bonn (1880–83) oraz u Hermanna Dielsa na Uniwersytecie w Berlinie (1883–84). W latach 1886-1888 pracował jako nauczyciel w Luisengymnasium w Berlinie, a od 1890 do 1893 był wykładowcą na Uniwersytecie w Getyndze. Po pełnieniu funkcji profesora tymczasowego w Królewcu (1893–1895) został w 1895 roku profesorem nadzwyczajnym, a w 1896 roku profesorem zwyczajnym Uniwersytetu w Greifswaldzie. W latach 1908-1909 sprawował tam funkcję rektora. W 1909 roku przeniósł się na Uniwersytet Wrocławski, gdzie w latach 1920 - 1921 był również rektorem. Gercke znany jest przede wszystkim ze swoich badań dotyczących historii filozofii greckiej, w szczególności filozofii hellenistycznej, oraz ze studiów nad twórczością Seneki Młodszego.Książka opublikowana została w ramach serii Sammlung Göschen wydawanej przez G.J. Göschen’sche Verlagshandlung od 1889 roku. Pierwsze tomy serii były dziełami niemieckiego oświecenia i niemieckiego klasycyzmu. Stopniowo rozszerzano kolekcję na inne dziedziny nauki, a dzieła wydawane w ramach kolekcji ewoluowały od lektury typowo szkolnej do lektury uniwersyteckiej. W materiale autor kreśli zarys historii literatury starożytnej Grecji, która legła u podstaw całej późniejszej literatury europejskiej i wytyczyła kierunki jej dalszego rozwoju. Przedstawia poszczególne rodzaje literackie w ich naturalnej ewolucji. W pierwszy rozdziale odnosi się do okresu archaicznego, który charakteryzował się przede wszystkim poezją epicką (Homer, Hezjod) i poezją liryczną. W drugim opisuje okres rozkwitu, w którym dramat w postaci tragedii stał się najważniejszą formą literacką (Ajschylos, Sofokles, Eurypides). Podkreśla również znaczenie równie widocznej w tym okresie komedii (Arystofanes). Trzeci i ostatni rozdział książki poświęcony został okresowi hellenistycznemu, w którym Ateny ustąpiły miejsca Aleksandrii w Egipcie jako centrum cywilizacji greckiej. Grecke odnosi się tu m.in. do twórczości Teokryta czy Kallimacha z Cyreny. Nawiązuje również do rozkwitu nauk i rozwoju centrów naukowych, którymi stały się dwory królewskie w Aleksandrii i Pergamonie, gdzie najwybitniejsi uczeni ówczesnego świata, zajmowali się studiami, nauczaniem i przede wszystkim - badaniami w zakresie filologii, filozofii, historii, nauk przyrodniczych, medycyny etc.