Goethe’s Schriften. Dritter Band

Opis dokumentu

Goethe’s Schriften (Wiedeń, Lipsk, 1787) - trzeci tom antologii utworów Johanna Wolfganga von Goethe (1749-1832), powszechnie uznawanego za najwybitniejszego przedstawiciela literatury niemieckiej, a także jednego z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturga, prozaika, uczonego, polityka i męża stanu. Goethe, był obok Friedricha Schillera (1759-1805), czołowym przedstawicielem klasycyzmu weimarskiego oraz prekursorem romantyzmu. Był również myślicielem i uczonym, znawcą wielu dziedzin wiedzy oraz sztuki. Goethe to jedyny pisarz Niemiec, którego ranga i pozycja międzynarodowa mogą się równać z tą, którą cieszą się najważniejsi filozofowie niemieccy, często zresztą czerpiący z jego twórczości i pomysłów. O pozycji Goethego w krajach niemieckojęzycznych świadczy określanie jego utworów już w końcu XVIII wieku jako klasyki. W perspektywie kultury europejskiej, weimarski pisarz to najważniejszy i niedościgły przedstawiciel romantyzmu, którego stosunek do kultury epoki rozpoczętej wraz z nastaniem Wieku Świateł można porównać do relacji Szekspira do Odrodzenia i postawy Dantego wobec Wieków Średnich. Do jego najbardziej znanych dzieł należą „Faust”, „Cierpienia młodego Wertera”, ballada „Król Olch”, dramaty historyczne „Egmont” i „Götz von Berlichingen”, powieść „Powinowactwa z wyboru” etc. Niniejszy tom zawiera trzy kolejne utwory Goethego. Pierwszy to „Iphigenie auf Tauris”( Ifigenia w Taurydzie) - sztuka teatralna, na podstawie "Ifigenii wśród Taurów" (stgr.Iφιγένεια ἡ ἐν Ταύροις) Eurypidesa. W 1779 roku poeta napisał wersję prozatorską, którą w czasie podróży do Włoch w 1786 roku przekształcił w dramat wierszowany, opublikowany po raz pierwszy w 1787 roku. Sztuka oparta jest na mitycznej historii pobożnej, odpowiedzialnej i uczciwej Ifigenii, córki Agamemnona, króla Myken, która staje przed klasycznym wyborem między obowiązkiem a skłonnością. Tauryda to dzisiejszy Krym, gdzie Ifigenia była kapłanką Artemidy. Drugi utwór w tej części antologii to napisany po ukończeniu „Cierpień młodego Wertera”, w ciągu zaledwie jednego tygodnia dramat „Clavigo”, który ukazał się w 1774 roku i jest pierwszym drukowanym dziełem, pod którym Goethe umieścił własne nazwisko, choć sztuka została przyjęta z niechęcią. Ta pięcioaktowa tragedia, której akcja rozgrywa się w Madrycie, została wystawiona po raz pierwszy przez Ackermannschen Gesellschaft w Hamburgu 23 sierpnia 1774 roku. Ostatni utwór tego tomu to sztuka w jednym akcie, zatytułowana „Die Geschwister”. Autor napisał tę jednoaktówkę pod koniec października 1776 roku. Premiera, z Goethem w roli Wilhelma, odbyła się w Weimarze 21 listopada 1776 roku. W 1787 roku dzieło ukazało się drukiem.