Goethe’s Schriften. Achter Band

Opis dokumentu

Goethe’s Schriften (Wiedeń, Lipsk, 1789) - ósmy tom antologii utworów Johanna Wolfganga von Goethe (1749-1832), powszechnie uznawanego za najwybitniejszego przedstawiciela literatury niemieckiej, a także jednego z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturga, prozaika, uczonego, polityka i męża stanu. Goethe, był obok Friedricha Schillera (1759-1805), czołowym przedstawicielem klasycyzmu weimarskiego oraz prekursorem romantyzmu. Był również myślicielem i uczonym, znawcą wielu dziedzin wiedzy oraz sztuki. Goethe to jedyny pisarz Niemiec, którego ranga i pozycja międzynarodowa mogą się równać z tą, którą cieszą się najważniejsi filozofowie niemieccy, często zresztą czerpiący z jego twórczości i pomysłów. O pozycji Goethego w krajach niemieckojęzycznych świadczy określanie jego utworów już w końcu XVIII wieku jako klasyki. W perspektywie kultury europejskiej, weimarski pisarz to najważniejszy i niedościgły przedstawiciel romantyzmu, którego stosunek do kultury epoki rozpoczętej wraz z nastaniem Wieku Świateł można porównać do relacji Szekspira do Odrodzenia i postawy Dantego wobec Wieków Średnich. Do jego najbardziej znanych dzieł należą „Faust”, „Cierpienia młodego Wertera”, ballada „Król Olch”, dramaty historyczne „Egmont” i „Götz von Berlichingen”, powieść „Powinowactwa z wyboru” etc. Niniejszy tom zawiera m.in.: dwa obszerne zbiory wierszy Goethego; karnawałowe pantomimy zapustowe: „Das Jahrmarktsfest zu Plundersweilern”, „Ein Fastnachtsspiel… vom Pater Brey”; utwór poetycki „Auf Miedings Tod”; fragment utworu „Die Geheimnisse”; poematy dramatyczne: „Künstlers Erdewallen”, „Künstlers Apotheose” etc.