G.J. Zollikofers […] Predigten, nach seinem Tode herausgegeben. Vierter Band, enthaltend auserlesene Predigten vermischten Inhalts. Zweyter Theil

Opis dokumentu

Tom czwarty (Lipsk, 1789) publikacji, zawierającej zbiór kazań, autorstwa szwajcarskiego teologa ewangelicko-reformowanego, twórcy pieśni kościelnych, pastora i popularyzatora teologii oświecenia Georga Joachima Zollikofera (1730-1788). Dokument, jak wskazuje karta tytułowa wydany został już po śmierci autora. Tom zawiera 19 kazań, służących nauczaniu i przekazywaniu treści religijnych, zgodnie z ideami teologii oświecenia, które przyniosły udoskonalenie i odnowę nauczania kościelnego, negację pobożności dewocyjnej, płytkiego moralizatorstwa, ciemnoty i zabobonów, akceptację tolerancji religijnej oraz przyczyniły się do większego otwarcia na Pismo Święte. Kazania, których podstawę stanowi każdorazowo fragment Biblii, są w niniejszej części zróżnicowane pod względem treści i poruszają, m.in. kwestie: haniebności grzesznego życia oraz wynikającego z takiego życia nieszczęścia; mądrości życia cnotliwego i pobożnego; piękna i szlachetności życia chrześcijańskiego; fałszywego wstydu; ostrzeżenia przed pychą; osłabiania ludzkiego zmysłu prawdy; przestrzegania boskich przykazań; przygotowania do śmierci etc. Kazania Zollikofera cieszyły się wielką popularnością. Do grona jego słuchaczy należał m.in. hellenista, arabista i znawca kultury Cesarstwa Bizantyjskiego Johann Jacob Reiske (1716 -1774), który tak o nim napisał: "żeby wszyscy nauczyciele chrześcijan chcieliby być tak przyjaźnie do ludzi nastawieni jak Zollikofer”. O jego sławie świadczy również fakt, że wiele osób przebywających w Lipsku chciało się z nim spotkać. Do ich grona należał francuski pisarz i filozof Denis Diderot (1713-1784) , który w 1773 roku spotkał się z nim w przerwie podczas podróży do Sankt Petersburga.