Nadbitka: Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig, Bd. XIV, H. 3. Publikacja na temat pozyskiwania i wykorzystywania głazów narzutowych w państwie zakonnym w Prusach w XV w. Jeden z największych tego typu okazów geologicznych, przywleczonych na te tereny przez lodowiec, znajdował się w Nowym Porcie (Neufahrwasser). W czasach przedchrześcijańskich obecność głazów narzutowych tłumaczono działalnością bogów i herosów, wraz z przyjęciem chrześcijaństwa przypisywano je mocom diabelskim lub wiązano z legendami o świętych. Większe bloki składają się na ogół wyłącznie z granitu i gnejsu, średnie także z innych minerałów, jak diabaz, dioryt i porfir. W czasach krzyżackich głazy narzutowe wykorzystywane były głównie do celów budowlanych (np. przy budowie kamiennych mostów) lub np. jako kamienie młyńskie.