Gespräch zwischen Sokrates dem Ober-Ausseher in dem Reiche der Geister und dem letzt – verstorbenen Röm. Kayser Carolus VI

Opis dokumentu

Rozmowa z krainy zmarłych, pomiędzy Sokratesem (470 p.n.e.-399 p.n.e.) – największym obok Platona i Arystotelesa filozofem starożytności, a Karolem VI Habsburgiem (1685-1740) –królem Niemiec, Węgier, Czech, Chorwacji, arcyksięciem Austrii etc., okrzykniętym 17 kwietnia 1711 roku Cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Opracowanie z sentencją Seneki „ Rex est, qui metuit nihil. Rex est, qui cupiet nihil. Hec regnum sibi quisque dat.” Dialogi z umarłymi lub rozmowy zmarłych to znana przynajmniej od drugiego wieku n.e. konwencja literacka. To wtedy żył Lukian z Samostaty, Rzymianin, który po grecku napisał Nekrikoi dialogoi. Od tamtego czasu napisano tysiące tego typu tekstów, za pośrednictwem których popularyzowano nowe, pojawiające się wartości, poglądy i opinie. Rozmowy zmarłych rozwinęły się szczególnie w XVIII wieku i należały do dialogów o funkcji dydaktycznej, moralizatorskiej i krytycznej. Rozmówcami były zazwyczaj osoby dobrze znane z historii, powszechnie szanowane, choć pochodzące z różnych epok i reprezentujące różniące się, a czasami skrajnie odmienne poglądy na dyskutowane tematy. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Pol.8.II.1275-Pol.8.II.1287.