Geschichte Konradins von Hohenstaufen

Opis dokumentu

Geschichte Konradins von Hohenstaufen (Lipsk, 1940) - dzieło historyczne, którego autorem jest niemiecki historyk, specjalizujący się w historii średniowiecznej, profesor historii średniowiecznej i historycznych nauk pomocniczych na Uniwersytecie w Heidelbergu i rektor tej uczeni w latach 1924-1925 Karl Ludwig Hampe (1869-1936). Książka opisuje postać Konradyna von Hohenstaufena (1252-1268) - księcia Szwabii (jako Konrad IV), niekoronowanego króla Jerozolimy w latach 1254-1268 (jako Konrad III), króla Sycylii (jako Konrad II), znanego także jako pretendenta do tronu niemieckiego (jako Konrad V).Konradyn był synem Konrada IV (1228-1254) - króla Niemiec, Jerozolimy i Sycylii, i Elżbiety Bawarskiej (1227-1273). Jego dziadkami ze strony ojca byli: Fryderyk II Hohenstauf i Jolanta Jerozolimska. W 1254 roku Konradyn stracił ojca  i wychował się na dworze wuja - Ludwika II, księcia Bawarii. Po śmierci ojca przyjął tytuły księcia Szwabii, króla Sycylii i króla Jerozolimy. W Królestwie Sycylii regencję w imieniu Konradyna sprawował jego stryj Manfred, który w 1258, gdy pojawiły się pogłoski o śmierci Konradyna, kazał się koronować na króla. Po śmierci Manfreda w bitwie pod Benewentem w 1266 roku Konradyn przekroczył Alpy i wkroczył do Włoch, aby upomnieć się o swoje dziedzictwo. Był tam radośnie witany przez stronnictwo stronników władzy cesarskiej we Włoszech – gibelinów (nazwa stronnictwa pochodzi od nazwy wirtemberskiego miasta Waiblingen i zarazem zawołania bojowego Hohenstaufów). W listopadzie 1267 roku został obłożony klątwą przez papieża Klemensa IV, który zwołał przeciwko niemu krucjatę. Konradyn przegrał bitwę pod Tagliacozzo (1268) z wojskami Karola Andegaweńskiego (1226-1285). Po bitwie próbował wraz z przyjacielem – księciem Fryderykiem Badeńskim (1249-1268) uciec do Niemiec. Po drodze zatrzymali się u włoskiego pirata i łupieżcy, który skuszony wysoką nagrodą za wydanie młodych książąt do Neapolu, sprzedał ich Karolowi Andegaweńskiemu. Ten nakazał uwięzienie młodzieńców w Castel dell’Ovo. Termin ścięcia obu - Konradyna i Fryderyka - ustalono na 29 października 1268 roku. Obaj zginęli przez ścięcie urządzeniem o spadającym ostrzu, zapewne prototypem gilotyny. Pierwszy zabity został Fryderyk. Jak głosi legenda, Konradyn podniósł głowę przyjaciela i ucałował ją, po czym sam został ścięty.