Geschichte der St. Johannis - Loge Victoria zu den drei gekrönten Thürmen im Oriente von Marienburg in Westpreuβen […]

Opis dokumentu

Publikacja wydana w Gdańsku w 1872 roku dokumentująca powstanie i działalności loży masońskiej "Victoria pod Trzema Ukoronowanymi Wieżami"(niem. „Victoria zu den drei gekrönten Thürmen”) w Malborku (niem. Merienburg), której nazwa nawiązywała do przedstawienia herbu miasta. Autorem publikacji, przeznaczonej dla braci wolnomularzy był oficer opisywanej loży wolnumalarskiej (niem. Meister von der Stuhl) Julius Eduard Rauch. Historycznie, a więc jeszcze w czasach, kiedy wolnomularze byli przede wszystkim rzemieślnikami ("wolnomularz" to nic innego jak nieco zniekształcone wyrażenie "wolny murarz") terminem loża masońska (loża wolnomularska) określano po prostu miejsce, w którym gromadzono się do pracy. Innymi słowy, był to po prostu warsztat pracy mieszczący się poza główną siedzibą cechu (np. na terenie stawianej katedry). W takiej loży zajmowano się przede wszystkim problemami czysto technicznymi (architektonicznymi). Na przełomie XVII i XVIII wieku, kiedy wolnomularstwo operatywne zaczęło się przekształcać w spekulatywne (czyli filozoficzne), lożą wolnomularską zaczęto nazywać miejsce spotkań masonów "nowego typu". Spotykający się w nim ludzie nie pracowali już fizycznie, lecz doskonalili się duchowo, podążając ścieżkami filozofii, nauki i oświecenia. Posługiwano się przy tym przede wszystkim pogłębioną dyskusją (podobnie jak czynili to greccy filozofowie). Zachowywano też określony ceremoniał (zwany rytuałem), który regulował, niekiedy bardzo drobiazgowo sposób zachowania się w loży, strój, stosunki wzajemne itp. Początki funkcjonowania opisywanej loży masońskiej w Malborku autor opracowania utożsamia z osobą majora Tschaepelina, z rosyjskiej armii okupacyjnej stacjonującej w Polsce, do której należało kilku mieszczan, w tym ówczesny vice-burmistrz Grube. Przedmiotem opracowania jest funkcjonowanie, działalności, rozwój i liczba członków malborskiej loży masońskiej, które kształtowały się różnie, zwłaszcza biorąc pod uwagę uwarunkowania polityczne i działania wojenne. Materiał uzupełniono o imienny wykaz oficerów, braci, honorowych członków loży etc. Dzięki i imiennym spisom członków loży wiadomo, że podczas pierwszego stulecia istnienia loży przewinęło się przez nią 590 braci, znanych zarówno w samym mieście jaki i w całych Prusach, reprezentujących szereg różnych zawodów i profesji.