Geschichte der Hellenischen Dichtkunst. Zweiter Band (Erster Theil)

Opis dokumentu

Geschichte der Hellenischen Dichtkunst (Lipsk, 1838)  - pierwsza część drugiego tomu opus magnum niemieckiego filologa klasycznego Georga Heinricha Bode (1802-1846). Autor uczęszczał do Gymnasium Corvinianum w Northeim, a od 1820 roku studiował filologię na uniwersytecie w Getyndze. W 1823 roku otrzymał nagrodę wydziału filozoficznego za pracę o poezji orfickiej, która ukazała się w roku następnym. Dzięki doktoratowi uzyskał także venia legendi z filologii klasycznej. Po ukończeniu studiów Bode przez rok pracował jako nauczyciel języków starożytnych i języka francuskiego, a następnie wyjechał do Northampton w stanie Massachusetts, aby uczyć języków starożytnych. Po trzech latach powrócił do Getyngi, gdzie został mianowany asesorem Wydziału Filozoficznego i akcesjonistą w Bibliotece Uniwersyteckiej. Pozostał na tym samym stanowisku w Getyndze aż do śmierci w wieku 43 lat. Jego twórczość literacka w tym okresie była bogata. Opublikował opatrzoną komentarzem edycję „Mythographi Vaticani” (Celle, 1834), którą włoski kardynał, teolog i filolog Angelo Mai (1782-1854) odkrył i po raz pierwszy opublikował w Rzymie kilka lat wcześniej. Bode dostarczył tekst w pierwszym tomie swojego wydania oraz obszerny komentarz w tomie drugim. Jednocześnie przygotowywał swoje główne dzieło, niniejszą „Geschichte der Hellenischen Dichtkunst” (pol. Historię poezji greckiej) , która pierwotnie miała składać się z dwóch tomów i obejmować literaturę grecką od jej początków do IV w. p.n.e. (do czasów Aleksandra III Macedońskiego  zwanego także Aleksandrem Wielkim). Pierwsze dwa tomy dzieła opublikowano w 1838 roku. Pierwszy tom dotyczył historii epiki greckiej. Drugi, opublikowany w dwóch częściach odnosił się do liryki jońskiej, doryckiej i eolskiej. W latach 1839 i 1840 Bode wydał kolejny, trzeci tom w dwóch częściach, w którym zajął się dramatem antycznym. Odniósł się do tragedii greckiej, dramatu satyrowego i komedii, z wyłączeniem tzw. komedii Nowej. (Mianem komedia Nowa określa się dramaturgię grecką czasu hellenizmu, po podbojach Aleksandra Macedońskiego, okresu istnienia wielkich imperiów hellenistycznych, czasów panowania diadochów, czyli dwóch ostatnich dekad IV wieku p.n.e. i całego wieku III).