Geschichte der Deutschen von der Reformation bis zur Bundes-Acte (Wrocław, 1839) - ósmy tom dzieła historycznego niemieckiego pedagoga, radcy konsystorza i historyka Karla Adolfa Menzela (1784-1855). Autor, po śmierci ojca, urzędnika administracyjnego, przybył w 1790 roku do Wrocławia pod opiekę brata swojej matki, filologa i pisarza Georga Gustava Füllborna, który szczególnie wspierał jego zainteresowania historyczne. Ukończył Elisabethgymnasium we Wrocławiu, a następnie studiował teologię protestancką w Halle. Po pierwszym egzaminie został nauczycielem w prywatnej szkole Johanna Wilhelma Oelsnera we Wrocławiu i zaczął wówczas publikować historię lokalną. W 1807 roku objął kierownictwo prywatnej szkoły w Legnicy. W 1809 roku, mając zaledwie 25 lat, został profesorem w Elisabethgymnasium we Wrocławiu, a w 1814 r. jego prorektorem. W 1813 roku podczas pobytu pruskiej rodziny królewskiej we Wrocławiu uczył historii książąt Wilhelma i Karola. W 1824 został powołany do rady konsystorza. Jego zadaniem był nadzór nad całym systemem szkolnictwa wyższego w województwie śląskim. Neuere Geschichte der Deutschen von der Reformation bis zur Bundes-Acte to główne dzieło Menzela, które opisuje historię nowożytną Niemiec od okresu reformacji do założenia Związku Niemieckiego w 1815 roku. Zostało opublikowane w dwunastu tomach na przestrzeni 1826-1848. Autor odnosi się do zmian politycznych, społecznych i kulturowych, które miały miejsce w omawianym okresie i analizuje wpływ tych zmian na społeczeństwo niemieckie. Menzel posługuje się przy tym szczegółową i precyzyjną analizą, a język opisujący wydarzenia historyczne, dostarcza wszechstronnego opisu historii nowożytnej Niemiec. Tom ósmy odnosi się do okresu panowania Ferdynanda III Habsburga (1608-1657) i początków panowania jego drugiego syna i następcy Leopolda I Habsburga (1640-1705).